Hubert Więcek (Banisher)

Heh, wybór nie jest taki prosty. To tak, jakbyś mnie zapytał, czy lepsza jest pizza, czy Burger King (śmiech). Jedno i drugie jest fantastycznym pożywieniem dla gitarzysty.

Chodzi ci o Mr Smoketoomuch?

Tak, zdarzył mi się taki epizod. Kilka lat temu miałem straszliwą zajawkę na granie z pogranicza rock/funk. Zespół powstał z członkami Cremaster i 004. Nagraliśmy EP-kę, na którą złożyło się pięć numerów, która niestety (lub na szczęście) nigdzie i nigdy nie wyszła, a szkoda, bo materiał był zajebisty. Natomiast wszystko zostało położone przez ultra-miałki wokal. Zagraliśmy nawet jeden koncert, ale to by było na tyle. Później mieliśmy kilka prób reaktywacji, lecz wszystkie nieudane. Stuff leży w szafie i czeka na lepsze czasy. A materiału mam na dwie płyty. Tylko, że będzie mi strasznie ciężko znaleźć odpowiedniego frontmana do tego projektu. Bodajże trzy lata temu próbowałem intensywnie szukać śpiewaka, ale każdy z około 60 przesłuchanych osób ssał. A ja nie umiem. Jak żyć?

Patrząc po tym, co się dzieje chociażby w takiej Ameryce czy Kanadzie, uważam, że ciągle można jeszcze coś ciekawego powiedzieć w tym temacie. Fakt, że kiedyś w Polsce była masa wyśmienitych kapel death metalowych, ale ponad połowa z nich przestała grać albo się rozpadła. Szkoda mi takich zespołów jak Yattering, Dies Irae czy Devilyn, bo kiedyś rozdawali niesamowicie. Ale to wcale nie znaczy, że nie ma miejsca na nowe kapele w śmierć metalu, co potwierdza chociażby ostatnia płyta Dormant Ordeal. A co do nowych, czerniowych klimatów? Fakt, jest na to duży popyt. Nic tylko pogratulować dobrego wstrzelenia się w czasoprzestrzeń. Ale to nie moja bajka. Zdecydowanie wolę sobie zapuścić 1349 "Hellfire", "Panzer Divison" Marduka albo "Chimerę" Mayhem. Bo jest dużo blastów (śmiech). Choć z drugiej strony, takie Outre, ubiegłoroczny Voidhanger, czy najnowsze Abusiveness to zajebiste pozycje. A z ostatnich odkryć - graliśmy na feście w Niemczech z zespołem Negator. Ich bębniarz tak zmiótł, że nie było co sprzątać. Takiego bleku mogę słuchać.

Śledzę tego typu zespoły. RON to straszliwa miazga, jak dla mnie debiut roku 2013. Ostatnio jeszcze odkryłem Alterbeast i The Kennedy Veil. Mocne pozycje. Choć The Faceless i tak chyba rządzi w tym klimacie. Szkoda tylko, że 95% tych nowych płyt musi brzmieć tak strasznie plastikowo i są wydziubdziane jak lafiryndy w dyskotekach w Pogwizdowie Nowym. Mogłoby to być wszystko ciut żywsze. No ale cóż, takie czasy. Mało kto to teraz ugra bez plastików, o wcinkach czy graniu od początku do końca już nie wspomnę. Szkoda tylko, że tak wszystko pięknie, dokładnie i równiutko bangla na płytach, a na żywo jakoś nie zawsze

Robi mnie to, ale w wersji osób, które zajmują się głównie tą muzą. Wiesz, Monster Truckiem nie pojeździsz po torze dla F1, mimo że jest zajebistym pojazdem (śmiech). A nie na odwrót. Ja wiem, że nie każdemu widzi się nadupcać w służbie metalu przez 30 lat bez żadnej odskoczni. Ale to, że ktoś jest bardzo dobry w jednym gatunku wcale nie musi oznaczać, że w innym gatunku z przeciwległego bieguna też musi sobie radzić. Nie widzę takiego Joe Passa na drugim wiośle w Vader, ani Kerry'ego Kinga w Chick Corea band.

Bo to, czy grasz z pasją, czy odwalasz kapuchę widać właśnie na gigach. Dla mnie granie koncertów jest kwintesencją muzyki. Jak mam zagrać jakiś gig to już tydzień przed biegam podjarany po domu i macham rękami jak na WF-ie. Jedni grają, bo muszą, inni grają dla hajsów, a jeszcze inni dla przyjemności. A i tak 3/4 osób się do tego w ogóle nie nadaje. Myślę, że właśnie po tym można zweryfikować zespoły. Widocznie ci djentowi magicy grają bo muszą, a lepiej miażdżą w solowych lub innych stylistycznie projektach.

Wątpię, żeby gitarzysta Pectusa albo Honoraty Skarbek grał, bo to lubi.

No więc, jeśli lubi to, co gra to nie widzę problemu. Inaczej to po prostu widać, że się męczysz i nieważne czy to jest ciężkie, czy lajtowe granie. W ekstremalnym metalu też są sesyjni, którzy grają, bo muszą. Lub płacą.

Tak, od paru lat udzielam lekcji gry na gitarze. Przez ostatnie 3-4 lata uczyłem wraz z Danielem Keslerem i Jackiem Hiro w krakowskiej szkole Guitarmanic. Niecały miesiąc temu przeprowadziłem się do Rzeszowa i również tutaj planuję uczyć wioślarstwa figurowego na gryfie. Powoli zaczynam z tym działać, mimo iż, o dziwo, w Rzeszowie konkurencja jest dosyć duża, bo działa tu aż 7 szkół oferujących lekcje gry na gitarze. Ale jestem dobrej myśli, skoro już zrywają moje plakaty w liceach i wieszają plakaty swoich szkół w to samo miejsce to znaczy, że się boją (śmiech). W niedługim czasie planuję ponagrywać kilka videosów promocyjnych, aby zachęcić i przekonać młodych (i starych) padawanów gitarowego rzemiosła, by wybrali prawidłowo.

Myślę, że właśnie sprowadzę na tą dobrą. Przynajmniej technicznie (śmiech). Samemu się nie nauczysz, musi ktoś pokazać. Sam też chodziłem na lekcje gitarowe przez parę lat, nie próbowałem cebulaczyć i uczyć się na siłę samemu, bo z takim podejściem dorobisz się tylko złych nawyków. A po 10 latach grania dojdziesz do ściany i nie będziesz wiedział, co robić dalej. To prawda, że w necie jest zyliony różnych fajnych materiałów, tylko co z tego, jeśli nie będziesz wiedział jak je wykorzystać. Paradoksalnie, nawet samo trzymanie głupiej kostki gitarowej może być wielką przeszkodą w graniu. A co dopiero cała reszta. Więc po co tracić czas, skoro można zacząć dobrze od samego początku?

Wszystkie informacje (mail, telefon) można znaleźć na moim profilu na fb: www.facebook.com/hubertwiecekmusic Oprócz lekcji stacjonarnych i wyjazdowych w okolicach Rzeszowa, udzielam również lekcji online za pomocą Skype.

Tak, zarówno Banisher, jak i Redemptor w ciągu kilku ostatnich miesięcy doczekały się swych kolejnych LP - "Scarcity" oraz "The Jugglernaut". W Europie wydawaniem Banisher zajmuje się Unquiet Records, natomiast w Ameryce Północnej ma się tym zająć Willpower Entertainment z Kanady. WE zainteresowało się nami w ubiegłym roku jeszcze jako Spread the Metal Records, podczas naszych poszukiwań wytwórni dla "Scarcity". Zaplanowaliśmy wspólne wydanie płyty, lecz ze względu na zmianę nazwy i paru innych czynników krążek wyjdzie dopiero pod koniec tego roku. Wydawnictwem Redemptor zajmuje się Daniel z Xaayem, a z promocją materiału pomógł nam bardzo Adam Drzewucki z Violence Online.

Gdybyśmy byli w jakiejś dużej wytwórni, pewnie tego problemu by nie było. Na własną rękę robić coś takiego jest bardzo ciężko, bo przeważnie "typa z zespołu" traktują na równi z cieciem z ulicy, a żeby wynajmować profesjonalne agencje reklamowe, które by nas wspomagały potrzebna jest duża ilość hajsu. Może gdybym miał nadmiar gotówki zainwestowałbym w coś takiego. Zresztą teraz wszędzie jest potrzebna kasa. Inaczej się nie wybijesz. Sam fakt, że aby pojechać na trasę koncertową z jakimś lepszym zespołem trzeba płacić po kilka tysięcy euro, jest dla mnie paranoją. Ale tak działa rynek. Ktoś musi opłacić headlinera. Szkoda tylko, że powinni to robić ludzie, którzy kupują bilety na koncerty, a nie młode zespoły. I teraz masz sytuację taką - agencja koncertowa ma do wyboru 10-20 kapel, które mogą pojechać jako support. Która pojedzie? Powinna najlepsza, a jedzie najbogatsza.

Jeżdżenie na trasy, za które się płaci. puszenie się i chwalenie, że gra się z tym lub tym zespołem jest dla mnie jak chwalenie się, że uprawiało się seks z dziwką. Niby to dalej seks, ale niesmak pozostaje. Albo jakbyś grał w Quake'a z nieśmiertelnością i full ammo. Mija się to z celem. Wiadomo, że jest kupa kapel, z którymi chciałbym zagrać, ale nie jest to powód, dla którego miałbym za to płacić. Choć z drugiej strony, gdybym miał hajs na tego typu rozrzutności to mógłbym teraz szczekać inaczej. Można to też potraktować jako inwestycję - bulisz, jedziesz na trasę, grasz jako nieznana kapela przed dużym bandem, nikt cię nie zna, a po trasie ludzie już kojarzą, że: "o ten band grał przed kapelą X, to znaczy, że muszą być dobrzy". Makiawelizm pełną parą...

Heh, niestety nie da się tego obiektywnie stwierdzić. Jest na pewno coraz lepszy. Świadczyć o tym mogą choćby koncerty, które gramy oraz to, gdzie gramy. Przełomowym momentem był dla nas rok 2013. Nowa płyta, nowy skład i dosyć regularne koncertowanie w Polsce i za granicą zrobiły swoje. Mogę powiedzieć, że jestem zadowolony z obecnego stanu rzeczy. Mam nadzieje, że kolejna płyta przyniesie ze sobą jeszcze większy progres.

Absolutny wyjazd życia. Oprócz tego, że zagraliśmy jako headliner festiwalu Metal Blast przed blisko 1000 osobową publicznością, to jeszcze mieliśmy zapewnione masę atrakcji - zwiedzanie piramid, spływ Nilem, zwiedzanie Kairu. No kosmos! A mówili, żeby nie grać death metalu, bo nic z tego nie będę miał.

W chwili obecnej pracujemy nad trzecim pełnym albumem. Mamy gotowych 7 zupełnie nowych kompozycji, zostały nam do zrobienia teksty oraz aranże wokali. Nagrywając "Scarcity" mocno obawiałem się, że ciężko będzie mi nagrać lepsze wałki, ale w chwili obecnej z całą pewnością mogę stwierdzić, że mocno się myliłem. Nagrywanie płyty zaczniemy najprawdopodobniej już w listopadzie. Całość chcemy zamknąć na początku 2015 roku, tak, żeby wydać ją na wiosnę. A co za tym idzie, koncerty planujemy dopiero na wiosnę 2015 - najpierw około 10 gigów w Polsce, a w maju planujemy kolejną trasę europejską (ok. 12 koncertów). Mam również cichą nadzieję, że zagramy na paru festiwalach podczas wakacji. Zobaczymy ile uda się nam wskórać.