Robb Flynn (Machine Head)

Czy ja wiem… Nie, raczej nie. Wciąż jesteśmy tą samą paczką trzech kolesi, którzy kochają tworzyć muzykę. Na wymyślanie nowych melodii i riffów poświęcamy większość swojego czasu i dzięki temu nic się nie zmienia. Nadal jesteśmy tym samym zespołem Machine Head co wcześniej, tyle, że w zmienionym składzie.

Myślę, że ten album jest przełomem. Stanowi kamień milowy dla nas jako zespołu. Jesteśmy ze sobą już dwadzieścia lat… To szaleństwo! Machine Head istnieje już szmat czasu. To naprawdę duże szczęście móc być dziś w tym miejscu, w którym się znaleźliśmy. Możliwość robienia tego, co lubimy robić, czyli nagrywania nowych płyt, kręcenia klipów, grania kolejnych koncertów i całych koncertowych tras. Jesteśmy prawdziwymi szczęściarzami.

Świetnie. Jared jest basistą z krwi i kości, idealnie zgrywa się z bębnami. Gra czysto sekcyjnie, gitary zostawia z boku. Fajnie jest mieć kogoś z charakterem - ten koleś taki właśnie jest. Na dodatek potrafi śpiewać, więc czego moglibyśmy chcieć więcej? Jeśli chodzi o komponowanie, to jeszcze nie udziela się nazbyt wiele, bo nie miał ku temu specjalnie okazji. Dołożył do tego materiału trochę od siebie, ale kilka numerów było już też gotowych przed jego przyjściem.

Wiesz… jeśli spojrzysz chociażby na Iron Maiden, to tam przez pierwszych kilka lat działalności zespołu przewinęło się ze dwudziestu muzyków [śmiech], a i potem wcale nie było o wiele lepiej, bo niemal na każdej płycie z lat 80-tych i 90-tych skład różnił się o co najmniej jedną osobę. Wydaje mi się, że nasi fani nie przywiązują do tego zbyt wielkiej wagi… akceptują nasze wybory, zmiany i wciąż są z nami. Dave jest w zespole od 19 lat - to kawał czasu.

Nie, obecnie korzystam z kilku customowych modeli Dragon wykonanych przez fine art guitars. To niesamowite sprzęty, gram na nich już od kilku lat i są wykonywane ręcznie przez jednego gościa. Rozumiesz? Przez to są bardzo wyjątkowe i mają bardzo charakterystyczne brzmienie. Uwielbiam te wiosła, więc od jakiegoś czasu po prostu się z nimi nie rozstaję.

Już od wielu lat niezmiennie moim ukochanym piecem jest Peavey 5150. Nie jeździ ze mną w trasy, bo jest zbyt cenny - zawsze natomiast nagrywam na nim kolejne albumy. Trzymam go w specjalnie zabezpieczonym magazynie, nie mam zamiaru się z nim rozstawać.

Jeśli takie jest twoje odczucie to chyba dobrze, ale nie zastanawiałem się nad tym w ten sposób… Tworzenie muzyki jest dla mnie bardzo osobistym, duchowym doświadczeniem. Nie cierpię o rozmawiać o muzyce, bo niemożliwe jest dla mnie opisanie uczuć, które wiążą się z jej tworzeniem. Tego nie da się tak po prostu wytłumaczyć. Moje riffy, teksty są metaforą. Metaforą tego, co znajduje się we mnie samym. One tworzą obraz, który ostatecznie znajdzie się również w twojej głowie.

To nie do końca o to chodzi. Wiesz, kocham swojego iPhone’a, internet i Spotify… Zabawne, jak bardzo zmieniły się czasy w porównaniu do obyczajów jakie panowały jeszcze choćby dziesięć lat temu. Wtedy największym pytaniem było: Jakim sposobem mogę wcisnąć swoją płytę do sklepów? Jak mogę pokazać światu moją muzykę, żeby ludzie mieli możliwość kupienia, a potem posłuchania jej? Teraz to już przeżytek - zniknął problem sklepów, również w niepamięć odeszły wydania CD, bo w dzisiejszym odczuciu nie mają one tak wielkiego znaczenia. Dzisiaj wszystko odbywa się online i z jednej strony to dobrze, ale z drugiej strony nadmiar Facebooka i Instagrama w codziennym życiu prowadzi do tego, że publiczność na koncertach nie patrzy już na scenę i nie chwyta tej ważnej chwili, w której się znajduje. Ludzie nie patrzą na scenę, tylko w ekrany swoich telefonów. Nie jestem w stanie tego zrozumieć, bo według mnie koncert to możliwość przeżywania niezwykłego doświadczenia relacji, jaka zachodzi pomiędzy artystą a fanami, którzy wydali sporo pieniędzy i przyszli specjalnie po to, by go zobaczyć.

Oczywiście. Stary, byliśmy tutaj kilka tygodni temu i było fantastycznie! Zostaliśmy gorąco przywitani, zaznaliśmy sporą dawkę dobrej zabawy. Czego chcieć więcej?

Cóż, zdaje się że pokręcimy się po Europie w listopadzie. Potem wracamy na trzy tygodnie do domu, żeby znów wyjechać w trasę koncertową - tym razem po Stanach. Odwiedzimy również Afrykę i - co mogę zdradzić już teraz - pojeździmy trochę z Howardem Jonesem z Killswitch Engage.

Doprawdy? [śmiech] Cieszę się, że ci się podoba. Nie wiem czy potrafię odpowiedzieć na takie pytanie, bo to zupełnie tak, jakbyś spytał mnie: ej, jakie jest twoje ulubione dziecko? [śmiech]. Lubię wszystkie te utwory i ze wszystkich jestem dumny w takim samym stopniu.