Northern Plague

Być może... (śmiech). Do Mińska jest co prawda rzut kamieniem, ale wbrew pozorom nie jest wcale łatwo się tam dostać. Może w przyszłości... jak na razie dzielnie walczymy i przygotowujemy się do tras koncertowych. Wszelkim innym, niesprawdzonym doniesieniom zaprzeczamy (śmiech).

Nad debiutanckim albumem pracowaliśmy długo i zdecydowanie odcisnęło to na nas swoje piętno. Kiedy trzymasz w ręku gotowy krążek, stanowi to wyjątkowe uczucie, które ciężko porównać do czegokolwiek innego. Wydaje mi się, że najtrafniej można ten stan określić jako mieszanka ulgi, dumy, zadowolenia i obawy. Oto bowiem masz przed sobą efekt wielu miesięcy prób, pracy i wysiłku całej grupy osób. Krążek definiuje twoje plany, możliwości, masz wobec niego sporo oczekiwań. Jednocześnie wiesz, że prawdziwa praca tak naprawdę dopiero się zaczyna - samo wydanie to wierzchołek góry lodowej.

W tym roku mija pięć lat od założenia zespołu. Myślę że to bardzo dobry czas na wydanie solidnego, pełnowymiarowego debiutu. Czekając i w nieskończoność odwlekając moment wypuszczenia materiału, zamknęlibyśmy sobie zbyt wiele dróg. Mając album możemy jeździć, grać i docierać do nowych osób. Koncertujemy i cały czas zbieramy doświadczenie. Bez "Manifesto" cały ten proces byłby niemożliwy.

"Blizzard of the North" zebrał sporo pozytywnych recenzji. Wielu ludzi chwaliło EP, a nakład sprzedał się w całości. Generalnie lubię ten materiał. Oczywiście jest parę rzeczy, które bym zmienił, ale wydaje mi się, że nagraliśmy to najlepiej jak wtedy potrafiliśmy. Żaden z utworów nie trafił na "Manifesto" z prostej przyczyny. Chcieliśmy aby nowa płyta była nowym rozdziałem. Bez patrzenia za siebie.

Z sentymentem wspominam miesiąc pobytu w tym studio. Malta to prawdziwy profesjonalista! Praca z nim jest sprawna i wypełniona pomysłami. W czasie trwania nagrań wspierał nas poradą i celnymi uwagami. Sam wybór Studia był dobrą decyzją. Dużo sprzętu, pełne zaplecze dla zespołu, dwie sale do nagrań. Nie mogliśmy trafić lepiej!

Myślę, że "Manifesto" to forma albumu koncepcyjnego. Teksty i muzyka osadzone są w jednym klimacie, który dominuje nad całą płytą. Atmosfera nieuchronności, niepewności płynnie przenika się z brutalnymi, odartymi z pozorów i litości momentami. Teksty traktują o nadciągających latach konfliktów i bezradności człowieka, który staje przed trudnymi, często sprzecznymi z jego moralnością wyborami. Z drugiej strony w utworach odnajdziesz liryki stanowiące emanację siły, nasze własne rozliczenie z tym, co do tej pory zrobiliśmy. Wersy te są nieliczne, jednak dla nas mają naprawdę duże znaczenie.

Łukasz wykonał naprawdę świetną robotę pracując nad grafiką. Mimo wielu przeciwności losu, udało mu się ją dokończyć i znalazła się na albumie. Symbole o których mówisz, stanowią tylko element większej całości. Wyryte na dłoni są metaforą otaczającego nas świata, wszystkich jego systemów, ideologii, postaw i dążeń cechujących człowieka. Rozrywając i splatając się z korzeniami uświadamiają nam, że mimo całej swej destrukcyjnej siły, przekleństwa zawartego w swych kształtach, są dla nas niezbędne. Nie jesteśmy w stanie bez nich żyć i godzimy się na całe zło, które ze sobą niosą. Staramy się z nimi walczyć, jednak w głębi ducha wiemy, że jest to walka skazana na porażkę.

Naszym priorytetem był album, który zabrzmi "żywo". Nie dążyliśmy do sterylnego nagrania, w całości równanego do siatki. Chcieliśmy też wyeksponować partie basu. Przy tak silnych prowadzących gitarach baliśmy się, że bas zniknie gdzieś w miksie. Na szczęście, dzięki pomocy Malty i odpowiedniemu doborowi sprzętu, udało się nam zachować jego charakter. W wielu numerach  stanowi mocny punkt całej kompozycji.

Gitary rytmiczne to Jackson Demmelition King V z przystawką DiMarzio X2N pod mostkiem. Na wybór wiosła do solówek mieliśmy sporo czasu, ale w końcu zdecydowaliśmy się na B.C. Rich ASM (unikatowy model z NAMM 2006). Partie basu to z kolei pięciostrunowy Ibanez BTB 475.

Do gitar rytmicznych użyliśmy Peaveya 6505 + oraz polskiego MG Raven, wzmocnionego Fractalem Axe FX-II. Dało to brzmienie masywne, ciężkie, jednak nie pozbawione wysokich rejestrów. Przetestowaliśmy też całą masę mikrofonów i kolumn. Solówki stanowiły długą przeprawę - na koniec zdecydowaliśmy się na klasycznego Marshalla JCM900 z jakąś butikową dopałką. Bas to temat na osobną historię, jednak na podstawę wybraliśmy SansAmp.

Na szczęście obyło się bez koglu-moglu i innych wynalazków. Bezpośrednio przed sesją naprawdę sporo ćwiczyłem, a podczas nagrań dużą pomocą służył mi Malta. Dzięki jego doświadczeniu, cały proces zakończył się w miarę bezboleśnie.

Wszystkie sample stworzył nasz perkusista - Damyen. Nadzorował on cały proces dodawania elektroniki do "Manifesto" i dzięki niemu płyta jest zdecydowanie bogatsza. Być może w przyszłości pokusimy się o lepsze wyeksponowanie dodatków, które obecnie są często ukryte w miksie. To wyjątkowo cienka granica i trzeba uważać, by "smaczki" nie zaczęły dominować w utworach.

Kompozycja ta powstała jako ostatnia, zaledwie miesiąc czy dwa przed wkroczeniem do Sound Division Studio. Nie zastanawialiśmy się wtedy nad jakąkolwiek koncepcją - po prostu graliśmy. "Manifesto" jest rozbudowany w kwestii aranżacyjnej, z kilkoma mocnymi, wybitnie koncertowymi akcentami. Praktycznie od razu wiedzieliśmy, że nadaje się na tytułowy utwór. Chcieliśmy zawrzeć w nim całą siłę albumu, cały jego przekaz. Myślę, że osiągnęliśmy cel.

W złym kierunku (śmiech). A kompletnie serio, to są zespoły które grają świetną muzykę, są kapele które mi się totalnie nie podobają. Wszystkim kibicuję, bo im więcej muzycznych sukcesów, tym lepiej dla całej sceny.

Przyznam, że nie śledzę szczegółowo polskiej sceny. Sięgam po te płyty wtedy, kiedy ktoś ze znajomych mi je poleci. Najprężniej rozwija się teraz scena core'owa, głównie djent. Na pewno jest to jakiś powiew świeżości. Moim faworytem jest tu zdecydowanie "Materia".

Już 27 marca rozpoczniemy koncertowy objazd polskich miast. Odwiedzimy m.in. Rzeszów, Radom, Kraków, Toruń i Olsztyn. Pełną rozpiskę znajdziecie na naszej stronie internetowej. Chwilę później wyruszymy na nasze pierwsze, zagraniczne tournee po Rosji. Chodzi o trasę "Infesting The East", podczas której zagramy kilkanaście koncertów u naszych wschodnich sąsiadów. Na jesień planujemy uderzyć w zachodnim kierunku, jednak szczegóły przyniosą dopiero nadchodzące tygodnie.

Zgadza się, koncert w Berlinie symbolicznie rozpocznie nasze podróże poza Polskę. Dzięki współpracy z naszym labelem Folter Records i agencją Triple Six Concerts, mamy teraz dużo większe możliwości. Myślę że wizyta w K17 będzie ciekawą przygodą, a już niedługo staniemy się częstszym gościem za naszymi granicami.

Dzięki za Wasz czas i za to, że zechcieliście przeczytać wywiad. Zapraszamy na nasze koncerty na trasie We Are The Plague Tour 2014 i zachęcamy do zapoznania się z "Manifesto". Znajdziecie go w streamingu, m.in. na Spotify, Deezer i WiMP. Trzymajcie się!