Aleksiej K (Lecznica Stałych Doznań)

Większość z tych utworów planujemy umieścić na drugim krążku. Takie numery, jak "Kanibalizm Naszych Czasów" czy "Świadek" [z pierwszego albumu], chyba na stałe zagoszczą w naszym repertuarze koncertowym. Dwa lata temu, od razu po wydaniu "Mojego Trudnego Dziecka", jak jeździliśmy i graliśmy koncerty, to w większości to był ten materiał z płyty. Ale wiesz, lubimy eksperymentować. Zanim się to znajdzie na krążku, chcielibyśmy zobaczyć, jak to brzmi w różnych warunkach, nagrywając to i odsłuchując później.

Różnie, odpalam tę płytę odpalam raz na rok i tak sobie słucham: "co to jest? to my gramy?". I koniec. I to jest mój cały kontakt z nią. Dla mnie ten krążek na dzień dzisiejszy nie jest ciekawy. Chłopaki mają podobnie. Myślami już jesteśmy na drugim albumie i nim żyjemy. Dlatego kolejny powód, dla którego gramy nowe utwory, jest taki, że po prostu już chcemy je grać.

Mamy dosyć, tak. To już jest przeszłość, a my idziemy do przodu. Ale do niektórych utworów czujemy pewien sentyment, z kolei niektórych utworów wręcz nienawidzimy. Wątpię też, czy kiedykolwiek je zagramy. Choć jak będzie kolejna trasa koncertowa, to z pewnością dorzucimy więcej starszych kawałków. Może się znajdzie "Synestezja", jedynka i dwójka. Wcześniej je graliśmy, jak również i "Pierwszy kontakt z dźwiękiem" oraz "Autopsję II"... teraz jest trochę inaczej.

Można tak to ująć. Choć zobaczymy, czy prościej... akurat to wyjdzie na nagraniu. Aczkolwiek chcieliśmy to trochę bardziej uprościć.

Dobre pytanie. Może kiedyś, może… Na razie wychodzi na to, że - tak patrząc na daty utworów - jeden utwór na rok ukazuje się z tych "Eksperymentalnych". Wyszła "Furia", później remiks L.U.Ca, później "Poza Mózg". Zobaczymy. Na razie wydajemy to w formacie cyfrowym, kiedy czujemy taką potrzebę. Z "Eksperymentalnymi Sesjami" jest tak, że chcemy "inaczej podejść do tego", zwłaszcza na polu studyjnym. I to też sprawia, że trudno później odegrać je nam na żywo. Mówię tu konkretnie o takim utworze, jak ''Poza Mózg".

Jest tam dużo dźwięków. Jak widzisz - nas jest czterech i każdy mniej-więcej coś ogarnia, oprócz swoich podstawowych instrumentów: perkusista ma klawisze, basista też, ja mam kompa, kontroler, wokalista kolejne klawisze…

Nie, nie, nie. Dopóki radzimy sobie sami… to jest raz. My w czwórkę dobrze ze sobą zżyliśmy się, stosunkowo długo gramy. Poza tym to nie jest tak, że spotykamy się tylko na próbach. Poza nimi nadal jesteśmy wszyscy kumplami.

To są wycinki z różnych live’ów. Gaśnica była na kameralnym koncercie w jakiejś wiosce. Od razu wszystko zadymione, cały sprzęt do czyszczenia przez parę tygodni… nie polecam nikomu.

Tak naprawdę z jednej strony słuchamy dużo muzyki, ale z drugiej - jeżeli na przykład chodzi o polską muzykę - to wręcz unikamy słuchania kapel polskich. Nie chcemy przez przypadek, nawet podświadomie czegoś odtworzyć. Wiesz: czasem czegoś posłuchasz i nie to, że chcesz naśladować… po prostu przez przypadek coś odtworzysz. Nie chcemy. Chcemy tworzyć sami z siebie. Aczkolwiek każdy z nas słucha różnorodnych dźwięków.

Większość utworów, zwłaszcza na "Moje Trudne Dziecko", powstało po prostu… nie będę tu ukrywał: w pewnym momencie jest etap, że tak powiem, "niemuzyczny". Jest to etap, pozwolę sobie brzydko to nazwać, "odurzania się". A później staramy się odtworzyć coś, co powstało w tym etapie. Tylko że już wtedy dochodzą do głosu dźwięki. Próbujemy to opisać. Rekonstrukcja pewnych wydarzeń. Tak mniej więcej staramy się do tego podchodzić. Jeżeli mamy problem… załóżmy, tak jak ostatnio mieliśmy: nie wiedzieliśmy, jak zakończyć dany utwór. Po prostu od dwóch miesięcy przychodzimy, dobra, zabieramy się i nic, nic, nic. No, to wracamy z powrotem do momentu "niemuzycznego" i od razu, na drugi dzień wszystko wychodzi.

Tak to wychodzi. Zgadzam się. Wiesz, akurat pod wpływem różnych wydarzeń, o których mówimy, nie dość, że zauważasz rzeczy niezauważalne, to jeszcze odczuwasz rzeczy nieodczuwalne. I słowa w tym momencie nie wystarczają. Musi tu już działać całość. I staramy się jakoś to poskładać. Właśnie dlatego z chłopakami mi zajebiście się współpracuje, bo każdy nadaje na tych samych falach. Ktoś powie jakąś bzdurę, a każdy z pozostałych już wie, o co chodzi.

Z pewnością, z pewnością tak. Ludzie, którzy idą na jakiś koncert, nieważne czy hip-hopowy czy blackmetalowy… oni chcą przeżyć jakiś określony stan. I chcemy też stworzyć taki swój stan, który jesteśmy w stanie zaoferować. Chociaż z drugiej strony: może zabrzmi to egoistycznie, ale na koncercie przede wszystkim my odpływamy, grając. Gdzieś ten mózg się wyłącza. Dużo rzeczy, o których mówimy, o LSD, o zespole nie tylko muzycznym… głównie to dotyczy naszej czwórki. Cały ten zespół określił jednym słowem jako introwertyczny, bardziej zamknięty w sobie. Ten zespół jest głównie dla nas i naszych eksperymentów. Ale możemy Cię zaprosić: "chodź do nas, może poczujesz to, co my, może coś swojego". I w każdym wypadku będzie to w jakimś stopniu nasz sukces. Wyzwolenie jakiejkolwiek reakcji.

Tak. Dokładnie tak.