Rob Caggiano (Volbeat)

Musze przyznać, że naprawdę dobrze. Uwielbiam grać z chłopakami z Volbeat. Koncerty są wspaniałe, nagraliśmy wspólnie świetną moim zdaniem płytę i ruszamy za chwilę w trasę. Nic dodać, nic ująć (śmiech).

Czas pokaże (śmiech). W tej chwili wszystko jest w najlepszym porządku i nic nie zwiastuje rychłego rozwodu. Stając się częścią zespołu wziąłem na siebie pewne obowiązki i zamierzam się z nich wywiązywać.

Poza produkcją, która przypadła mi w udziale, można tam również usłyszeć tony moich riffów. Tak na dobrą sprawę cały lewy kanał jest usłany moimi kompozycjami. Na prawej stronie jest Michael, po środku bas, a perkusja wszędzie gdzie się dało (śmiech). W rezultacie na płytę trafiło sporo fajnych solówek i overdubów, które czynią z tej płyty bardzo gitarowy kąsek.

Zdecydowanie nie. Byłem z nimi od początku i jest to nasze wspólne dzieło.

Tak naprawdę moje brzmienie nie przeszło jakiejś gruntownej transformacji. Dokupiłem jedynie kilka paczek i głów, ale w gruncie rzeczy nic się nie zmieniło. Nadal korzystam z głowy Fryette, a konkretnie modelu Sig:X, który wprost uwielbiam. Do tego kilka pasujących do niej paczek i to tyle. Używam tego zestawu już od dłuższego czasu i muszę powiedzieć, że w tej chwili nie zamieniłbym go na żaden inny. Do tego oczywiście moja sygnatura od ESP i całe mnóstwo efektów, których nie jestem nawet w stanie spamiętać. Każdy utwór powstawał z innym efektem, więc możesz sobie wyobrazić jaki festiwal rozmaitości miał miejsce pod moją stopą (śmiech).

Przyznam, że nie czytałem tzw. wypocin branżowych, ale zwykli ludzie z którymi rozmawiałem po odsłuchu byli naprawdę pozytywnie zaskoczeni. Twitter i Facebook są raczej na "tak", więc nie ma wstydu (śmiech). Moim zdaniem jest to naprawdę solidny materiał, który potrafi się obronić. Wszyscy jesteśmy z niego dumni.

Absolutnie nie było to moim zamiarem. Odejście z Anthrax było podyktowane potrzebą wprowadzenia zmian w moim życiu. Tak się złożyło, że ostatecznie trafiłem do nowego składu i szczerze powiedziawszy nie mógłbym być z tego bardziej zadowolony.

Wstępnie chciałem złapać kilka płyt, które mógłbym wyprodukować. Miałem zamiar zaszyć się trochę w studio i skupić na muzyce od kuchni. W ten sposób planowałem załatać dziurę w swoim życiorysie do czasu aż nie wymyślę co robić dalej. Oczywiście nadal chciałem grać na gitarze i występować na scenie, ale już poza Anthrax. Kiedy zadzwonił do mnie Michael Poulsen i zaproponował wyprodukowanie ich nowego krążka, nawet przez chwilę nie pomyślałem wtedy o graniu dla nich. Czasami nie jesteśmy w stanie przewidzieć jaki scenariusz napisze dla nas życie.

Tak.

Nie lubię owijania w bawełnę (śmiech).

Było to coś wręcz niesamowitego. Do dzisiaj jest to największa trasa koncertowa na jakiej kiedykolwiek byłem. Większe wrażenie zrobił na mnie tylko mój pierwszy koncert z Belladonną. Zmiótł mnie wtedy z powierzchni ziemi. Trasa The Big 4 była dla mnie równie wiekopomnym wydarzeniem. Chłopaki z Metalliki zajęli się nami wszystkimi i sprawili, że każdy czuł się równie ważnym elementem tego wielkiego przedstawienia. Czasami podczas podobnych imprez serdeczność i szacunek obecne są jedynie na scenie. W tym wypadku atmosfera ze sceny przeniosła się również za kulisy. To było świetne i nie sądzę, aby szybko ktoś powtórzył nasz wspólny sukces.

Mam taką nadzieję (śmiech).

W tej chwili jest to raczej śpiączka farmakologiczna (śmiech). Wszystko zaczęło się od pomysłu na działalność producencką. Wspólnie z moim przyjacielem, Eddiem Wohlem, w 2000 roku założyliśmy firmę, która miała być naszym planem awaryjnym. Idea posiadania takiego interesu wydawała mi się wtedy bardzo na miejscu (śmiech). Przez jakiś czas udawało nam się to nawet prężnie rozwijać. Zrobiliśmy kilka fajnych płyt i mieliśmy w planie następne. Życie jednak zweryfikowało nasze zapędy i ostatecznie musieliśmy zawiesić działalność. Eddie jest nadal moim bardzo dobrym przyjacielem, ale przez długie trasy koncertowe i brak synchronizacji musieliśmy sobie odpuścić. Ten stan zawieszenia trwa już kilka lat i nie wiem czy jeszcze kiedyś tchniemy w niego życie.

Dokładnie tak. Chyba od przeszło 6 lat wszystko związane z produkcją powstaje wyłącznie w mojej głowie i moimi rękoma.

Prawda jest taka, że kocham się zajmować obiema tymi rzeczami. Uczucie jakie towarzyszy mi podczas gry na żywo ciężko jest tak naprawdę do czegokolwiek przyrównać. Uwielbiam robić hałas (śmiech). Z drugiej strony nie potrafiłbym też porzucić producenckiej strony muzyki. Na całe szczęście nie muszę wybierać.

Nie takich, żebym musiał się nimi przejmować. W tej chwili jestem już przyzwyczajony do pracy w podwójnej roli, więc nie mam z tym jakichś większych problemów. Tak się szczęśliwie ułożyło, że produkuję muzykę zespołu w którym sam gram (śmiech), a to ułatwia życie.

Staram się słuchać dosłownie wszystkiego. Mam naprawdę pokaźną kolekcję płyt, w której znalazłbyś naprawdę ciekawe okazy. Z oczywistych względów, nie słucham zbyt dużo metalu. Mam go po prostu czasami dość (śmiech). Szczególnie kiedy wracam do domu po trasie koncertowej (śmiech). W takich chwilach sięgam po ambient, jazz lub klasyczne rockowe krążki. Generalnie im więcej wpływów, tym lepiej.

Teraz tak, ale trochę mi to zajęło, zanim się nauczyłem tej sztuki. Kiedy zacząłem się interesować producencką stroną muzyki przestawiłem swoje uszy na inny tryb. Po jakimś czasie weszło mi to w nawyk. Najgorsze było to, że nie potrafiłem się już delektować muzyką jak kiedyś (śmiech). Ilekroć słuchałem czegoś nowego wpadałem w tryb analizowania i było po zawodach. Z czasem udało mi się nad tym zapanować, ale wymagało to ode mnie trochę pracy.

W tej chwili nie mamy konkretnych planów, ale prawie na pewno za jakiś czas wejdziemy do studia. Z "drugimi" zespołami już niestety tak jest, że aby cokolwiek zaczęło się w nich dziać, każdy z członków musi być w tym czasie dostępny. Układanie grafika prac to wtedy istna mordęga. Nie ulega jednak wątpliwości, że coś się w końcu wydarzy w tym temacie. Potrzebujemy tylko czasu.

Sam nie wiem. Mając na uwadze to co się w ostatnich miesiącach wydarzyło wszystko jest nadal możliwe (śmiech). Kocham tych gości. Jesteśmy rodziną i nawet po moim odejściu nie było między nami złej krwi - mosty są nadal całe (śmiech).