Daniel Kesler

Było to kiedy jeszcze pracowałem w jednej z sieci sklepów muzycznych. Zależało mi na tym żeby grać na gitarze, dowiedzieć się czegoś więcej o sprzęcie, ale w tej pracy nie było na to czasu. Zapytałem sam siebie: "A może by tak postawić wszystko na jedną kartę i zajmować się tylko muzyką?" Wtedy wpadł mi do głowy pomysł założenia szkoły gitarowej. Bardzo chciałem, aby szkoła stała się miejscem gromadzącym osoby z pasją, które naprawdę chcą grać i należeć do społeczności gitarowej. Założyłem więc firmę o nazwie Guitarmanic, wynająłem pomieszczenia i wyposażyłem je we wszystko to, co niezbędne do prowadzenia lekcji: gitary, kable, wzmacniacze...

I wszystko zaczęło się bardzo ładnie rozwijać. Zaproponowałem współpracę Jackowi Hiro - świetny gitarzysta z dużym doświadczeniem. Szkoła zyskała szybko popularność i na przestrzeni kilku miesięcy bardzo się rozrosła - w tej chwili mamy około stu uczniów.

Naprawdę różny - od początkujących, którzy uczą się na gitarach klasycznych i akustycznych, po bardziej zaawansowanych, którzy grają na gitarach elektrycznych. Jest też kilku takich zawodników, którzy reprezentują już naprawdę poważną ligę. Dużą satysfakcję sprawia mi fakt, że niektórych z nich uczyłem od podstaw.

Od samego początku, głównym założeniem tego przedsięwzięcia było indywidualne podejście do uczniów. Dlatego też w Guitarmanic przede wszystkim wsłuchujemy się w potrzeby każdego z nich. Jest dla nas niezwykle ważne to, w jakim kierunku chciałby iść, co chce osiągnąć, jaki jest jego cel. Dostosowujemy program tak, abyśmy mogli wspólnie ten cel osiągnąć. Niezależnie więc od tego czy jest to jazz, blues czy metal, uczeń musi zdobyć jakąś konkretną wiedzę o muzyce. Teoria, zasady komponowania, efektywne ćwiczenie - to wszystko staramy się przekazać jak najbardziej bezboleśnie. Oczywiście nie ma tutaj też miejsca na lenistwo. Jeśli widzimy, że uczeń średnio się przykłada, ciśniemy go aby wziął się w garść i szedł do przodu - przychodzi taki delikwent na lekcję i dostaje ostry wycisk (śmiech).

Chciałbym organizować cykliczne koncerty z udziałem uczniów, żeby mogli się pokazać na scenie i zdobywać doświadczenie. Kiedy sam zaczynałem, byłem samoukiem - nie miał mi kto pokazać co działa, a co nie działa, jak zrobić pewne rzeczy. W efekcie, zdobycie tej wiedzy kosztowało mnie sporo wysiłku. Wykorzystuję więc teraz to czego sam się nauczyłem, aby młodzi ludzie nie brnęli w ślepe uliczki i mieli łatwiejszy start. Tak więc moim celem jest pomaganie innym, często bardzo młodym muzykom w rozwijaniu ich pasji.

Oczywiście, w sieci jest tego mnóstwo, ale przecież trzeba też umieć coś wybrać z tego śmietniska różności. Trzeba się zmobilizować do działania, a o to jest czasem bardzo trudno przed ekranem komputera. Stawiamy więc na bezpośredni kontakt z uczniem. Uważam, że siła leży właśnie w tej bezpośredniości, w kontakcie twarzą w twarz. Wielu rzeczy, które robimy w życiu, nie wyobrażamy sobie przecież na poziomie wirtualnym. Dlaczego z muzyczną pasją, czymś co tak kochamy, miałoby być inaczej. Oczywiście, tę wiedzę i doświadczenie, którą tu zdobywamy, można poszerzać i wzbogacać o wybrane treści z Internetu. Ale emocji, przeżyć i więzi, które powstają tu w szkole, nie da się niczym zastąpić. Dlatego też osobiście jestem zwolennikiem nauki stacjonarnej, a nie wirtualnej. I gdyby nie liczne zapytania osób spoza Krakowa, zainteresowanych lekcjami w Guitarmanic, zapewne nie zdecydowałbym się uruchomić lekcji online.

Po to, żeby wszystkim zainteresowanym gitarą, zaproponować alternatywne, nieszablonowe, anty-typowe podejście do nauki gry na tym wspaniałym instrumencie. Koncept pierwszego DVD opiera się na omówieniu i zaprezentowaniu wybranych technik gry na gitarze wraz z zestawem autorskich ćwiczeń. Bez powielania tych samych treści na temat teorii i praktyki, z czym niestety często mamy do czynienia w przypadku wielu "quasi-szkółek" nauki gry na gitarze zorientowanych na sukces finansowy, a nie dobro i wiedzę adeptów sztuki gitarowej.

Bardzo często zaobserwować można pewną nonszalancję w podejściu do ćwiczenia, nie przykładają odpowiedniej uwagi do poznawanych rzeczy, wykonują tę swoją pracę dość chaotycznie. To zaniża ich poziom, bo wiesz - jak jest chaos w głowie, to jest też chaos w muzyce. Ludzie chcą grać, ale zaniedbują detale, przez co cierpi ich muzyka i ich brzmienie. To może być metronom, rozciąganie palców, opanowanie skal - każdy ma jakąś inną słabość i inne poletko, które zaniedbał. Prawda jest taka - jeśli chcesz iść do przodu, musisz ćwiczyć. Nie wystarczy chodzić na zajęcia, bo ja - nauczyciel - nie zrobię wszystkiego za Ciebie.

Zapewne w moim podejściu nie ma niczego odkrywczego. W moim ćwiczeniu na gitarze można odnaleźć analogię do ćwiczenia na siłowni, czyli… Zanim przystąpię do gry, zaczynam od rozgrzewki. W skrócie: prawa ręka ruchy dół-góra przez wszystkie struny, włączając do gry tylko nadgarstek. Następnie lewa ręka, i tutaj przykładowo: skala chromatyczna, zaczynając od wolnego tempa. Rozgrzewka trwa tak długo, dopóki nie osiągnę satysfakcjonującego mnie "luzu" w grze. I tak codziennie… Może to nudne, ale bardzo potrzebne, żeby utrzymać kondycję.

Od kilku lat ulubiona gitara (a drugi już egzemplarz) siedmiostrunowej Ibanez Universe UV777, której używam w zespole Redemptor; oraz sześciostrunowa FGN Expert Elan, na której gram w zespole Sceptic. Backline mam jeden do wszystkiego: wzmacniacz: Line 6 Vetta 2 HD, kolumna: VHT Fat Bottom 4 x 12. Od jakiegoś czasu jestem fanem "wszystkiego w pigułce". Rok 2013 jest dla mnie szczególnie ważny, jeśli chodzi o sprzęt, gdyż oczekuję na swoją upragnioną, customową, siedmiostrunową gitarę RAN, inspirowaną customshopowym modelem BC Rich Ignitor. Ponadto, planuję częściową zmianę backline’u na Fractal Audio AXE FX 2.

Może to zabrzmi trywialnie, ale jestem fanem wszystkiego co dobre. Może to być gitarowy shred a’la Jeff Loomis, feeling Andy’ego Timmonsa, precyzja Paula Gilberta, luz Dimebaga Darrella, utra-prędkość Shawna Lane’a, czy po prostu - mój mistrz Chuck Schuldiner. Szczególnie inspirujący dla mnie jest także film (zwłaszcza klasyka gatunku si-fi) oraz książka (głównie tematyka biograficzna).

Jeśli bardzo chcecie grać i jest to Wasza pasja, to pomimo przeciwności losu jakie napotkacie w życiu, powinniście to robić. Bez względu na wszystko. Tyle.