Ola Henriksson (Witchcraft)

Dziękuję. Tak, jesteśmy zadowoleni, nawet bardzo. Moim zdaniem, to najlepszy album Witchcraft.

Mieliśmy trochę zamętu jeśli chodzi o skład kapeli, postanowiliśmy więc wziąć sobie wolne na rok. Później sporo czasu zajęło nam napisanie i zarejestrowanie materiału na nową płytę. W sumie okazało się, że potrzebowaliśmy kilku lat, by ogarnąć wszystkie sprawy związane z zespołem i stworzyć tak dobrą płytę, jak to tylko możliwe.

Być może masz rację, ale szczerze mówiąc, zupełnie nie spędza mi to snu z powiek. Nie można funkcjonować, zastanawiając się ciągle: "co by było, gdyby". Liczy się to, że jesteśmy tu i teraz, silniejsi niż kiedykolwiek wcześniej.

Nie widzę między nami jakiejkolwiek rywalizacji. Dobra muzyka powinna być rozpoznawalna szerzej, a Graveyard tworzy świetną muzykę. Moim zdaniem, obydwa zespoły nie są do siebie wcale tak podobne, za to wszyscy jesteśmy dobrymi kumplami. Jeżeli odczuwamy jakąś presję, to tylko taką, by dalej rozwijać kierunek, który obraliśmy, ale ma ona źródło jedynie w nas samych.

O szczegóły musiałbyś zapytać ich samych. Generalnie, wydaje mi się, że chodziło o różnice w podejściu do niektórych spraw. Granie w zespole jest w pewnym sensie jak pozostawanie w związku, a związki po prostu czasem dobiegają końca.

Wnieśli do Witchcraft przede wszystkim swój własny styl gry, oraz pomogli nam w aranżacjach niektórych kawałków. Kiedy do nas dołączyli, praktycznie cały materiał na "Legend" był już gotowy, ale przy okazji kolejnego krążka na pewno będą mogli wykazać się znacznie większym wkładem i zaangażowaniem w tworzenie nowych kawałków.

Zależało nam na tym, by nowy album był cięższy, niż wcześniejsze. Nagraliśmy trzy krążki, wyróżniające się tym “autentycznym" soundem lat '60 i '70 i, szczerze mówiąc, uznaliśmy, że powtarzanie tego schematu byłoby potwornie nudne. Jens Bogren jest świetnym producentem, który wydobył z nas to, co najlepsze, i przekuł to w bardzo dobre brzmienie. Na “Legend" wciąż słychać elementy naszego charakterystycznego starego soundu, ale jest ono znacznie świeższe. I właśnie o to nam chodziło. A Fascination Street... praca w tym miejscu była czystą przyjemnością!

Ptaki to fantastyczne stworzenia, które mają zdolność do postrzegania świata z całkowicie innej perspektywy niż zwierzęta lądowe, takie jak człowiek. To, co czuję, kiedy patrzę na ten obrazek, pokrywa się z moimi odczuciami związanymi z warstwą muzyczną "Legend"; dlatego powiedziałem, że doskonale do siebie pasują.

Z bardzo prostego powodu - w przeciwnym razie nie byłaby to edycja ekskluzywna (śmiech). Uznaliśmy, że pozostałe kawałki bardziej do siebie pasują i lepiej funkcjonują jako jedna całość. Dlatego, choć zgadzam się, że to bardzo dobry utwór, użyliśmy go tylko jako bonusa.

To decyzja Magnusa. Jego teksty, jego prawo. Finalnie, pewnie umieścimy je na naszej stronie, wtedy będziesz mógł zinterpretować je po swojemu.

Jesienią będziemy koncertować w Skandynawii, a później, prawdopodobnie na początku kolejnego roku, planujemy trasy po Europie i Stanach. Dokładne daty nie są jeszcze ustalone, dopiero je dogrywamy.

Z Rise Above współpracowało nam się świetnie. Zrobili dla nas wiele dobrego. Po tylu latach poczuliśmy jednak, że nadszedł czas na zmiany. Nuclear Blast chciało wydać naszą płytę, a my wiedzieliśmy, że to będzie dla nas krok we właściwym kierunku.

Zacząłem grać na basie w wieku 15 lat, kiedy razem z bratem założyliśmy zespół (teraz działający pod szyldem Troubled Horse). Magnus zapytał mnie, czy nie mógłbym pomóc mu zarejestrować dwa kawałki na siedmiocalówkę, którą planował. Zrobiłem to, a on kontynuował działalność zespołu z innymi muzykami. Kiedy jednak ich basista opuścił kapelę, wróciłem do Witchcraft na pełen etat.

Mózgiem tego projektu jest mój przyjaciel Martin Heppich. Debiutancki album Troubled Horse powinien być wkrótce gotowy (zgodnie z planem - 5 listopada br.). Kapela gra garażowego rocka, z unikalnym soundem i fajnymi tekstami. Naprawdę niezła rzecz!

Każdy z nich miał inny, własny wypracowany styl, ale współpraca z każdym z wymienionych przez ciebie bębniarzy układała mi się tak, jak trzeba. Lubiłem z nimi grać, szybko zaczęliśmy się muzycznie uzupełniać, nawet jeśli podejście czy sposób gry każdego z nas był nieco odmienny. To świetni perkusiści i cieszę się, że miałem okazję występować z nimi w jednym zespole.

Tak, dokładnie, do nagrania płyty użyłem Rickenbackera. Gram też na modelu Fender Jazz oraz na basie Jack Casady hollow body. Jeśli chodzi o wzmacniacze - preferuję Orange, a także stary egzemplarz Acoustic 220.