Blood Ceremony

Dorzuciwszy do tego nazwę pochodzącą zapewne od horroru Jorge Grau z 1972 r., okultystyczną aurę oraz teksty o wiedźmach i innych takich ("...I see witches in the sky..."), otrzymujemy spójny wizerunek psychodelicznych rockowców, tak charakterystyczny dla tamtych zamierzchłych czasów. Zespół ani na chwilę nie wypada z roli, konsekwencją dorównując kolegom z wytwórni - Witchcraft. I podobnie jak ci ostatni, także chłopaki z BC osiągają efekty muzyczne równie znakomite, co dojrzałe. Słuchając "Blood Ceremony" aż trudno uwierzyć, że to debiut Kanadyjczyków. Zespół bazuje na ciężkich riffach w stylu Black Sabbath czy Pentagram, które podane są z niezwykłym wdziękiem i folkową lekkością. Duża w tym zasługa doskonałych partii fletu (skojarzenia z Jethro Tull jak najbardziej na miejscu) oraz klawiszy. Za instrumenty te oraz za śpiew odpowiada niejaka Alia O’Brien, która nadspodziewanie dobrze wywiązuje się z wokalnych obowiązków. Alia za mikrofonem nie szarżuje i nie przegina z ozdobnikami (co wydaje się być częstą zmorą wokalistek), a barwa jej głosu dobrze współgra z muzyką kapeli. Tak więc wszyscy ci, którzy nieufnie podchodzą do płci pięknej za mikrofonem, w tym przypadku nie powinni się zrażać.

I chociaż zdaję sobie sprawę, że zespół prochu nie wymyślił, a bezkrytyczne spoglądanie w stronę odległej historii rocka zaczyna ostatnimi czasy przybierać postać kolejnej mody, zupełnie nie przeszkadza mi to w odbiorze albumu. Znakomity krążek.

Szymon Kubicki