Second Flight: Live at the Z7

Niezmordowany Mike Portnoy przyzwyczaił fanów, że po każdym albumie długogrającym swojego progresywnego bandu (a ciężko spamiętać ile ich już jest) wypuszcza w eter DVD. Tak było już za czasów Dream Theater, tradycję kontynuował Transatlantic, a obecnie schedę przejął Flying Colors - supergrupa już nie tak świeża, bo Portnoy w międzyczasie zaangażował się przecież wpierw w Winery Dogs, a jeszcze później w projekt Metal Allegiance.

Nie ma jednak co Portnoya winić o przesyt wydawnictw, bo odkąd odszedł z Dream Theater robi dużo rzeczy różnych, a przede wszystkim interesujących - w odróżnieniu od mocno już spranej macierzystej kapeli od dziesięciu lat odgrzewających tego samego kotleta. Flying Color to zresztą świta, która bezwzględnie zasługuje na rejestrację wizualną, nie chodzi oczywiście o to, że panowie są jakoś specjalnie urodziwi, ale po prostu potrafią grać, bo ta supergrupa to niezła zbieranina muzycznych osobowości, ale i śmietanka swojego gatunku. Portnoy, Neal Morse, Steve Morse, Dave Larue i Chasey McPherson zreanimowali skostniałą stylistykę mainstreamowej neoprogresji, nadali jej niebywałego kolorytu i po prostu władowali w progresywne ramy masę wyśmienitych melodii. Dla Portnoya to bezwzględnie miła odskocznia od nadętego i napompowanego patosem Transatlantic oraz bezdusznego i do bólu matematycznego Dream Theater, a na pewno pewien pomost pomiędzy rock'n'rollowym Winery Dogs i progresją.

Nowe DVD było więc formalnością, szczególnie, że poprzednie - wydane po debiucie "Flying Colors" (2012) "Live in Europe" (2013) - było wręcz kopią "Live in Europe" (2003), ale grupy Transatlantic. Druga sprawa, że wraz z "Second Nature" zespół uzbroił się w działa ciężkiego kalibru i dalekiego zasięgu, bo inaczej o takich kawałkach jak "Peaceful Harbor", "Cosmic Symphony", "Open Up Your Eyes" czy nawet "Mask Machine" mówić się nie da. Koncertowo sprawdzają się wyśmienicie, może nawet lepiej niż utwory z krążka debiutanckiego, podobnie jak sami muzycy, którzy prócz perfekcyjnego wykonania (bo czegóż innego można się spodziewać po jednych z największych wirtuozów swojego pokolenia) naładowali występ niesamowitą, skrzącą się przez te niespełna dwie godziny koncertu energią (Steve Morse i jego gitara są oszałamiający!). Muzyczne kolory naprawdę latają po szwajcarskim Z7.

Nie jest to może DVD epokowe, bo ogranicza się jedynie do pokazania muzyków w akcji: brak jest dekoracji czy wizualizacji, efekty świetlne niespecjalnie zachwycają, na scenie dzieje się niewiele. Ot, w pełni profesjonalnie zarejestrowany koncert, skupiający się na instrumentalnych popisach i samej muzyce. Jeśli ktoś oczekiwał czegoś więcej, to na pewno się "Second Flight" zawiedzie.

Mnie się ten krążek podoba, jego wersja wzbogacona o 2CD również - równie świetnie koncertu się słucha, jak i ogląda. To przede wszystkim zasługa muzycznych osobowości, jakie krzątają się po scenie, ale również samej muzyki, która już urosła do rangi mojej ulubionej, spośród wszystkich oblicz Mike'a Portnoya. Dodatkowo numery w wersji na żywo brzmią doprawdy świeżo i pociągająco, bo muzycy prócz kunsztownej techniki wkładają w ich wykonanie kawałek serca. To widać i słychać.

Grzegorz Bryk