The Return of The Northern Moon / From The Pagan Vastlands

Nie jest tak, że utwory z demo numer 2 "The Return of The Northern Moon" (1993) oraz 3 "From The Pagan Vastlands" (1994) to kompletnie zapomniane rehy, po raz pierwszy wywleczone na światło dzienne wprost z mrocznej piwnicy Nergala. Pomijając pierwsze kasetowe wydania tychże  materiałów, dla startującej wówczas Pagan Records, i sięgając po czasy współczesne, komplet tych kawałków wypełnił dwa krążki pięknie wydanej, dwupłytowej kompilacji "Demonica", która ukazała się w 2006 roku pod szyldem Regain Records. Box opatrzono w historie, opowiedziane przez ludzi związanych z zespołem, oraz całą masę historycznych zdjęć, w tym moje ulubione z Nergalem złapanym pod prysznicem z ręcznikiem i... pasem z nabojów.

"Behemoth plays Evil Pagan Black Metal exclusively! (using this mark will be revenged with true hate!)"

Jednak gustowne, choć graficznie surowe digipacki z logo Witching Hour, utrzymane w jedynie słusznym kolorze, to zupełnie inna sprawa. Po pierwsze, każdy z nich zawiera wyłącznie oryginalny materiał z demówki, bez bonusów, remiksów, wersji koncertowych i innego zbędnego shitu. Po drugie, wyposażono je w oryginalną okładkę i szatę graficzną. Prezentuje się to niemal tak smakowicie, jak czarne niczym smoła lukrecjowe żujki Haribo. Jest jednak jedno ’ale’. Digipacki tak polubiły się z dodatkowym slipcase, w który je obleczono, że wyłuskanie ich z tej nieszczęsnej,  przyciasnej obwoluty, wymaga nie lada cierpliwości, najwyższych zdolności manualnych, a także  chudych palców (czyli coś w sam raz dla gitarzystów).

"Black Metal is not a trend. It’ s a cult"

Najistotniejszy jest jednak fakt, który zapewne zaskoczy niektórych, że demówki te nie tylko wciąż są strawne, ale wręcz słucha się ich znakomicie. I to nie tylko dzięki dobrej produkcji, dalekiej od piwnicznych standardów, tak częstych w przypadku demosów. Wprawdzie nie ma co się czarować i mówić, że już wtedy czuć było potencjał, który kilkanaście lat później wyniósł Behemoth na wyżyny metalowej światowej ekstraklasy, ale na pewno słychać w tej muzyce to nieuchwytne coś, co już w tamtym czasie odróżniało ją od twórczości innych kapel. Nie da się również ukryć, że wtedy dopiero kształtował się styl zespołu, a ówczesne wpływy, pod jakimi pozostawał wówczas Nergal, widoczne są tu jak na patelni.

"Black Metal against all trendies"

Co ciekawe, można powiedzieć, że inspiracje układają się we wzór geograficzny. I tak, "The Return of The Northern Moon" to Szwajcaria. Począwszy od mnisiego śpiewu w intro, jako żywo przypominającego podobny patent na "Choir of Horrors" Messiah, poprzez dużo bardziej wyraźne nawiązania do stylistyki Hellhammer (nie tylko z powodu coveru "Aggressor") oraz, przede wszystkim, wczesnego Samael. Na przykład "Rise of the Blackstorm of Evil" to niemal kalka dawno minionego stylu Vorpha i spółki (za który swego czasu dałbym się żywcem pokroić). "From The Pagan Vastlands", za wyjątkiem powtórzonego samaelowatego "Summoning", który pojawił się już na wcześniejszej demówce, to z kolei mroźna północ i norweskie lasy, rozbrzmiewające (a jakże!) zawodzącym wyciem głodnych wilków. Kierunek ten w pewnym sensie wyznacza drugi cover, czyli "Deathcrush", autorstwa Mayhem. Utwory ozdobione większą ilością klawiszy nabrały przyspieszenia, a Nergal używa klasycznego blackmetalowego skrzeku. Z drugiej strony, ciekawa melodyka i autentyczna surowa chwytliwość tych kawałków nie pozwalają nazwać materiału jedynie prostą kopią norweskich bandów.

Przede wszystkim jednak "The Return of The Northern Moon" i "From The Pagan Vastlands" to solidna (a dla wielu zapewne i sentymentalna) lekcja poglądowa, która w najlepszy możliwy sposób pokazuje, jak kształtował się najważniejszy (obok Vader) zespół w historii polskiego metalu. Nawet, jeśli przytoczone powyżej cytaty, pochodzące z bookletów obydwu albumów, budzą dziś jedynie pobłażliwy uśmiech, rzecz jest bez wątpienia obowiązkowa.

Szymon Kubicki