Assassins: Black Meddle Part I

Oczywiście nie ona pierwsza i nie ostatnia wykazuje tak reformatorskie ciągotki, nie zamierzam więc forsować tezy o jakimś szczególnym wizjonerstwie Amerykanów. Nie ulega jednak wątpliwości, że źródło, z którego zespół zaczerpnął swoje inspiracje nie bywa zbyt często wykorzystywane przez inne black metalowe akty. Producentem tego materiału jest Stanford Parker znany przede wszystkim z Minsk. On też odpowiadał za miksy i elektronikę (również syntezator Mooga). Natomiast świetną partię saksofonu w "Seasick, Part II: Oceanborne" popełnił Bruce Lamont z Yakuza i dziesiątków innych kolaboracji. Te nazwiska, trasa, którą Nachtmystium zagrał w Stanach u boku m.in. High on Fire i Baroness, a także nawiązania do Pink Floyd w tytule płyty oraz tytule pierwszego utworu mogą w jakiś sposób podpowiedzieć, że black metal to niekoniecznie podstawowy kierunek, w którego stonę patrzy Blake Judd. Konsekwentnie utrzymuje on zresztą w wywiadach, że Nachtmystium nie jest blackmetalowym zespołem.

Co z tego wszystkiego wynika? Wynika z tego płyta intrygująca, obfitująca w różne klimaty, wciągająca słuchacza od pierwszych dźwięków, czasem wręcz hipnotyzująca (np. znakomity "Code Negative" z floydowską solówką). Wbrew temu co twierdzi lider kapeli, fundamentem muzycznej budowli "Assassins" pozostaje black metal, połączony z epickimi klimatami a’la Primordial czy nawet Agalloch (gitary w "Ghost of Grace"). Jednak nad fundamentami wznosi się jeszcze pare pięter zamieszkałych przez inne dziwne stwory. Zapraszam w odwiedziny, bo naprawdę warto.

Szymon Kubicki