Czas Podróży

Psychodelia w stereo i w kolorze. W utworze nie słychać linii basu, a to jednak jest ważny element nagrań. Przejścia perkusji, to znaczy użyte pętle z powtarzaną zagrywką, też kierują się prawami chaosu i wypadają w przypadkowych momentach. Natomiast warto zauważyć, że autor ładnie poprowadził utwór do rozwiązania następującego w drugiej minucie. Na koniec powstaje pytanie: czy gitary w utworze aby na pewno były poprawnie nastrojone?

Autor sam przyznaje się do tego, że podchodzi do muzyki hobbystycznie, traktując ją jako odskocznię od codziennych zajęć. To słuszne podejście, bo przesłane nagranie z pewnością nie może pretendować do miana profesjonalnego. Po pierwsze brakuje jasnej formy, tematu przewodniego. Po drugie - gitary grają, co chcą, jest ich za dużo i brakuje podziału na plany. Właściwie nie wiadomo, której słuchać. Do dość monotonnej perkusji warto by było dograć bas, który napędziłby całość. Podsumowując, można powiedzieć, że przesłana kompozycja jest skuteczną próbą możliwości interfejsu, na jakim dokonano nagrań. Żeby spojrzeć na to pod względem kompozycyjnym, niestety jeszcze sporo brakuje. Może sensowne byłoby na początku sięgnąć po sprawdzonego bluesa?

Nieco chaotyczna rzecz, która jednak wyróżnia się zastosowaniem dość ciekawych brzmień współgrających w dość dobrych proporcjach i przestrzeniach. Prosi się jednak o dodanie basu, którego zdecydowanie brakuje w sekcji rytmicznej. Ciekawy eksperyment, aczkolwiek z dużymi brakami.