Gama durowa, cz. 2

Robert Lewandowski
Gama durowa, cz. 2

W poprzednim odcinku zaprezentowałem trzy optymalne sposoby palcowania gam durowych na gryfie. Sposobów tych można znaleźć więcej, co najmniej jeszcze dwa, jeśli nie uwzględniamy tych, które wykorzystują ponadpozycyjne rozciąganie palców, tzw. stretching. Przypominam, że zaprezentowane układy palcowań ponumerowaliśmy od I do III. Numery te odpowiadają opalcowaniom gamy C-dur w coraz wyższych pozycjach na gryfie (odpowiednio w: I, V i VII pozycji). Diagramy opalcowań skal można również ponazywać, mając w pamięci diagramy akordowe prostych akordów. Na przykład opalcowanie typu I to układ przypominający podstawowy (w I pozycji) diagram akordu C-dur, dlatego można układ opalcowania skali nazwać "typem C". Dalej mamy odpowiednio układ II - "typ G" i układ III - "typ E". Czwartym i ostatnim przykładem z zeszłego miesiąca było elementarne ćwiczenie gamowe, polegające na ruchu czterech kolejnych dźwięków gamy od kolejnych jej stopni w górę i w dół.

Dzisiaj prezentuję więcej pomysłów na ćwiczenie gam durowych. Ćwiczenia te polegają na graniu kolejnych interwałów w danej gamie. Po nauczeniu się danego przykładu należy zastosować ten sam WARSZTATY JAZZ-ROCK ścieżki 20-26 sposób ćwiczenia do pozostałych układów palcowań dla tej samej gamy (trzeba najpierw odnaleźć miejsce na gryfie, gdzie dany układ będzie się znajdował), a następnie ćwiczyć w różnych innych pozycjach (otrzymując, oczywiście, różne inne gamy, z których każdą powinniśmy umieć nazwać).

Przykład 1 to ćwiczenie w tercjach, w ruchu w górę i w dół. Zastosowany tu układ palcowania to układ III (E), gama G dur, pozycja II. Ćwiczenia tercjowe to jedne z najbardziej podstawowych. Są również bardzo przydatne między innymi w budowaniu solówek, należy więc opanować je do perfekcji. Przypominam o prawidłowym palcowaniu na strunach G3 i H2, gdzie w każdym z trzech opalcowań wystąpi tercja wielka, zmuszająca do zastosowania podkładania palców.

 



Przykłady 2 i 3 to ćwiczenia w kwartach. Z uwagi na większe niż w innych przykładach trudności z palcowaniem (często występujące dwa kolejne dźwięki na tym samym progu), proponuję dwa schematy: kwarta w dół - kwarta w górę (Przykład 2) oraz kwarta w dół - dwie kwarty w górę (Przykład 3). Oba ćwiczenia gramy w ruchu zstępującym. Drugie z nich występuje wielokrotnie w solówkach Mike’a Sterna. Gama A-dur, w pierwszym ćwiczeniu stosujemy układ palcowania III (E), pozycja IV; w drugim - układ I (C), pozycja IX.

 

 

Przykład 4 to ćwiczenie w kwintach według schematu: kwinta w dół - kwinta w górę. Układ palcowania III (E), gama C-dur.

 

Przykład 5 to ćwiczenie w sekstach. Rozpoczynamy w układzie palcowym III (E) w pozycji V, jednak wkrótce zaczynamy piąć się w górę gryfu po strunach E1 i G3. Proponuję zwrócić uwagę na palcowanie, które zaznaczyłem dla całego ćwiczenia.

 

Przykład 6 to ćwiczenie w septymach w układzie: jedna septyma w górę, druga w dół. Gama H-dur, układ palcowania II (G).

 

Przykład 7 to tercje w gamie E-dur, grane tylko na dwóch strunach: E1 i H2, z użyciem glissanda (slide). Jest to bardzo przydatny sposób gry tercji, który można z powodzeniem stosować (podobnie zresztą, jak wszystkie zaprezentowane dziś przykłady) jako element solówek.