W dzisiejszym warsztacie akustycznym zmierzymy się z popularnym utworem legendarnego amerykańskiego gitarzysty i wokalisty Merle’a Travisa.
Merle Travis zapisał się na kartach muzycznej historii jako jeden z ojców stylu fingerstyle. Jego charakterystyczna technika gry „travis picking” do dzisiaj inspiruje kolejne pokolenia gitarzystów. Jeśli nie znacie twórczości tego wybitnego artysty to dzisiejszy warsztat będzie dobrą okazją. „Saturday Night Shuffle” to radosny utwór w countrowo - bluesowym klimacie. Aby uzyskać charakterystyczne mocne brzmienie Travisa najlepiej zagrać pazurkiem na kciuk (thumbpickiem). Mocny dźwięk basu to zdecydowanie atut w utworach opartych na solidnym groovie. Kciukiem gramy struny basowe EAD, a za melodię odpowiadają palce wskazujący oraz środkowy. Ciekawostka - Merle Travis większość utworów grał tylko przy pomocy palca wskazującego oraz kciuka. Takie podejście nie jest wzorem ergonomii gry, ale jak widać skuteczne. Finalnie liczy się tylko muzyka, a droga do celu może być różna. A więc do dzieła!
Przykład zaczynamy akordem C/G. Jest to C-dur z kwintą w basie. Łapiemy go w następujący sposób - palec serdeczny umieszczamy na III progu struny basowej E, środkowy na II progu struny D, a wskazujący na I progu struny B. Mały palec będzie odpowiedzialny za dźwięki melodii na strunie wiolinowej E. Następnie przechodzimy do akordu F-dur. Do złapania basu w stylu fingerstyle najlepiej użyć kciuka lewej ręki (I próg struny basowej E). Palec serdeczny trzymamy na III progu struny D, środkowy na II progu struny G, a wskazujący na I progu struny B. Ponownie mały palec odpowiada za dźwięki melodii. W akordzie F-dur zadanie jest szczególnie trudne - mały palec kładziemy na III progu struny B i podciągamy strunę o pół tonu w górę. W takcie 3 wracamy do akordu C/G i gramy go w ten sam sposób co wcześniej.
W kolejnym takcie czekają na nas dwa akordy. Pierwszy z nich to D7/F# czyli akord dominantowy D7 z tercją wielką w basie. Sprawdźmy opalcowanie - kciukiem chwytamy II próg struny basowej E, palcem środkowym II próg struny G, wskazującym I próg struny B oraz serdecznym II próg struny wiolinowej E. Drugi akord to G7. Palec serdeczny trzymamy na III progu struny basowej E, a wskazujący na I progu struny wiolinowej E. W taktach 5-6 ponownie ogrywamy akordy C/G oraz F-dur. Nowy element pojawi się w takcie 7. Jest to krótka zagrywka. Zaczynamy od położenia palca środkowego na IV progu struny D. Następnie palec serdeczny umieszczamy na V progu tej samej struny. W kolejnym kroku palec serdeczny układamy na zasadzie poprzeczki barre na strunach DGB. Zwróćcie uwagę, że palec serdeczny znajdował już się na strunie D, więc musimy położyć go w taki sposób, aby objął jeszcze struny G i B. Całość gramy trzy razy w szybkim tempie. Na pewno będzie wymagać to odrobinę praktyki. Zagrywkę kończymy dwoma dwudźwiękami akordem G-dur bez strun wiolinowych B oraz E. Przy akordzie G-dur używamy palców serdecznego i środkowego.
W takcie 9 powtarzamy akord C/G. Zaraz po nim gramy F-dur, ale z inną melodią niż wcześniej. Wymaga to zmiany opalcowania. Palec wskazujący musi złapać mini poprzeczkę barre na I progu strun wiolinowych B oraz E. Mały palec będzie odpowiedzialny za melodię. Szczególnie problematyczny może być IV próg struny B, który wymaga rozciągnięcia dłoni. Kciuk lewej ręki cały czas trzyma bas (I próg czyli prymę akordu F-dur). W takcie 11 ponownie ogrywamy akord C/G, ale mamy zmianę w melodii. Palec wskazujący złapie II próg struny G, a później I próg struny B. Akord z początku taktu 12 musimy opalcować przy użyciu wszystkich palców. Palec serdeczny ląduje na V progu struny basowej E, wskazujący na IV progu struny D, mały na V progu struny G oraz środkowy na IV progu struny B. Zwróćcie uwagę na podciągnięcie o ćwierć tonu, które wykonujemy palcem środkowym. W tym samym takcie mamy jeszcze akord G9. Tutaj palec środkowy umieszczamy na III progu struny basowej E, serdeczny na III progu struny D, wskazujący na II progu struny G oraz mały na III progu struny B.
W taktach 13-14 mamy serię akordów z użyciem kciuka na gryfie. Kształty akordów są podobne do F-dur, który graliśmy w takcie 10. Jeśli kciuk będzie dla Was zbyt dużym wyzwaniem to spróbujcie użyć poprzeczek barre. W taktach 15-16 czeka na nas zagrywka o większym stopniu trudności. Zadbajcie o precyzję. Użyjemy tutaj palców serdecznego i wskazującego. Zwróćcie uwagę na ozdobniki artykulacyjne pull-off. Dzięki nim możemy grać szybciej i jednocześnie płynniej. Zagrywkę kończymy akordem G-dur. Pora na ostatnią część dzisiejszego przykładu. W takcie 17 wracamy do akordu C/G. Będzie jednak trudniej. Tym razem palec wskazujący dodatkowo tworzy mini poprzeczkę barre na strunach wiolinowych B oraz E. Mały palec umieszczamy na III progu struny wiolinowej E. Dalej mamy akord F-dur, który opalcowujemy podobnie jak w takcie 10. Kolejne trzy akordy to C/G, D7/F# oraz G7.
Akordy w taktach 21-22 rozpoczynały utwór. Gramy je w taki sam sposób. Przykład kończymy krótką zagrywką. Gramy ją podobnie jak zagrywkę z taktu 7. Skala trudności jest wyższa, ponieważ poruszamy się w dół gryfu. W ostatnim takcie użyjemy palca wskazującego do utworzenia poprzeczki barre. Stawiamy ją na IV progu na strunach DGB i przesuwamy o pół tonu w górę czyli na V próg. Na tym zakończymy dzisiejsze gitarowe zmagania. Powodzenia i do zobaczenia za miesiąc!
