Stairway to Heaven

Trudno znaleźć osobę, która interesuje się muzyką gitarową i nie zna utworu „Stairway to Heaven”. Kompozycja znalazła się na czwartym studyjnym krążku zespołu Led Zeppelin, który ukazał się w 1971 roku. Utwór zajmuje 31 miejsce na liście 500 najlepszych utworów wszech czasów według magazynu Rolling Stone. Na uwagę zasługuje również genialna partia solowa w ostatniej sekcji utworu. Za chwilę pokażę Wam jak zagrać intro „Stairway to Heaven”. Omówimy je dokładnie z dbałością o każdy szczegół.

Po utwór najczęściej sięgają początkujący gitarzyści. Ze względu na obecność akordów z poprzeczką barre nie jest to najlepszy wybór. Poprawne wykonanie kompozycji wymaga odrobinę doświadczenia z instrumentem. „Stairway to Heaven” możemy zagrać palcami lub techniką hybrydową (kostka i palce). Osobiście polecam drugą opcję ze względu na charakterystyczne brzmienie kostki, które lepiej tutaj pasuje (szczególnie do drugiej, bardziej dynamicznej części utworu). A więc do dzieła!

Na początek omówię krótko jak grać techniką hybrydową. Kostkę trzymamy w standardowy sposób - między kciukiem, a palcem wskazującym. W sytuacji, kiedy musimy uderzyć dwie lub więcej strun jednocześnie - używamy pozostałych palców prawej ręki. Najczęściej jest to palec środkowy i serdeczny. Palce mają bardziej miękkie brzmienie niż kostka. Jeśli zdecydujecie się na grę palcami, technika gry wygląda następująco: kciuk będzie odpowiedzialny za struny basowe E, A, D, palec wskazujący za strunę G, środkowy za strunę B, serdeczny za strunę wiolinową E.

Przykład rozpoczynamy akordem A-moll. Palec wskazujący tworzy poprzeczkę barre na V progu strun G, B, E. Alternatywnie możecie również złapać poprzeczką cztery struny (D, G, B, E). Sami zdecydujcie, który wariant jest wygodniejszy dla Waszej dłoni. Dodatkowo palec serdeczny umieszczamy na VII progu struny D. W kolejnym kroku nadal trzymamy poprzeczkę barre. Palec środkowy będzie odpowiedzialny za VI próg struny D, a mały palec za VII próg struny wiolinowej E. W pierwszej połowie taktu 2 również mamy poprzeczkę barre w tym samym miejscu (struny D, G, B, E), a mały palec przesuwamy na VIII próg struny wiolinowej E. Charakterystycznym elementem motywu, który właśnie zagraliśmy, jest ruch dźwięków na strunie basowej i wiolinowej. Dźwięki na strunie basowej D idą w dół, a dźwięki na strunie wiolinowej E idą w górę. Taki zabieg często spotkacie w muzyce klasycznej.

W drugiej połowie taktu 2 ogrywamy akord D/F#. Palec wskazujący trzyma poprzeczkę barre na II progu strun D, G, B, E. Palec serdeczny umieszczamy na IV progu struny D, a środkowy na III progu struny B. W takcie 3 mamy akord Fmaj7. Palec wskazujący chwyta I próg struny B, środkowy II próg struny G, a serdeczny III próg struny D. Struna wiolinowa E jest pusta. W takcie 4 przechodzimy do akordu G/B. Wystarczy, że położymy palec środkowy na II progu struny A, a struny G i B są puste. Pierwszy motyw intra kończymy akordem A-moll w pozycji, którą dobrze znacie. Palec wskazujący kładziemy na I progu struny B, serdeczny na II progu struny G, a środkowy na II progu struny D. Zwróćcie uwagę na zagrywkę z drugiej połowy taktu 4. Palcem serdecznym lewej ręki wykonujemy ozdobnik artykulacyjny slide na strunie A. W taktach 5-8 powtarzamy motyw, który graliśmy wcześniej. Na uwagę zasługuje akord A-moll z początku taktu 5. Jego opalcowanie nie ulega zmianie, ale ogrywanie akordu zaczynamy od pustej struny A.

Od taktu 9 mamy nową progresję akordów. Zaczynamy od C-dur. Palec wskazujący umieszczamy na I progu struny B, środkowy na II progu struny D, a serdeczny na III progu struny A. Dalej mamy D-dur. Palec wskazujący trzyma II próg struny G, serdeczny III próg struny B, a środkowy II próg struny wiolinowej E. W takcie 10 ogrywamy akordy, które pojawiły się wcześniej: Fmaj7 oraz A-moll. Zwróćcie uwagę, że przy akordzie A-moll palcem wskazującym wykonujemy ozdobnik hammer- -on z pustej struny B do I progu. W kolejnym kroku ponownie gramy C-dur. Następnie chwytamy G-dur. W przypadku tego akordu palec środkowy umieszczamy na III progu struny basowej E, wskazujący na II progu struny A oraz mały na III progu struny wiolinowej E. W takcie 12 czekają na nas akordy Dsus4 oraz D- -dur. Opalcowanie akordu D-dur jest takie jak w takcie 9. Akord Dsus4 otrzymamy jeśli dołożymy mały palec na III próg struny wiolinowej E w akordzie D-dur. W takcie 12 występuje ozdobnik artykulacyjny pull-off. Aby go wykonać używamy małego palca. W dalszej części dzisiejszego przykładu (takty 13-16) ogrywamy akordy, które poznaliście już wcześniej. Jest to C-dur, D-dur, Fmaj7, A-moll, C-dur, D-dur, Fmaj7. Opalcowanie bez zmian.

Na zakończenie kilka wskazówek. Pamiętajcie, że pracując nad balladą najważniejsza jest płynność zmiany akordów oraz długość wybrzmiewania dźwięków. Początkujący gitarzyści często mają też problemy z czystością dźwięków. Akordy barowe wymagają silnych palców, aby zagrać je poprawnie. Opanujcie do perfekcji zmiany akordów i zadbajcie o dobre opalcowania. Zacznijcie od wolnego tempa i stopniowo przyspieszajcie. Cierpliwość oraz dokładność zawsze przynoszą efekty. Jeśli poczujecie się pewnie, zagrajcie razem z nagraniem. „Stairway to Heaven” brzmi równie dobrze na gitarze akustycznej, elektrycznej i klasycznej. Spróbujcie wykonać utwór na różnych instrumentach. Powodzenia i do zobaczenia za miesiąc!