Kanon w D-dur (2)
Miesiąc temu graliśmy fragmenty popularnej kompozycji "Kanon w D-dur". W dzisiejszym odcinku warsztatów akustycznych ponownie zmierzymy się ze słynnym dziełem Johanna Pachelbela.
Za chwilę poznacie kolejne, bardziej zaawansowane partie tego utworu. Przypominam, że strój to Drop D (DADGBE), który otrzymujemy poprzez obniżenie struny basowej E o cały ton w dół. Utwór gramy palcami lub przy użyciu pazurka na kciuk. Przydatna w nauce będzie znajomość gamy durowej D (dźwięki D E F# G A B C# D), ponieważ dzięki niej szybciej zapamiętacie melodię.
W taktach 1-4 melodia zbudowana jest głównie w oparciu o struny D oraz G. Od taktu 5 zagramy ją w wyższej oktawie. Jest to zabieg, który zwiększa nastrój napięcia w utworze. Punktem kulminacyjnym jest część od taktu 9. Pojawiają się drobniejsze wartości rytmiczne, które jeszcze bardziej potęgują powstałe wcześniej napięcie. PRZYKŁAD rozpoczynamy od złapania akordu D-dur. Palec wskazujący trzyma poprzeczkę barre na II progu strun G, B, E, a palec środkowy będzie odpowiedzialny za III próg struny B. Trzymając akord, potrącamy puste struny basowe E oraz D. Następnie przenosimy palec wskazujący na II próg struny D, a palec serdeczny dokładamy na IV próg tej samej struny. Palec środkowy cały czas zajmuje pozycję na III progu struny B. W kolejnym kroku palec wskazujący tworzy poprzeczkę barre na II progu strun D, G, B. Jest to akord A-dur.
W takcie 2 chwytamy power chord B5. Palec wskazujący ląduje na II progu struny A, palec serdeczny na IV progu struny D, a mały na IV progu struny G. Teraz przemieszczamy palec wskazujący na II próg struny G, a mały na V próg struny D. W tym samym takcie mamy jeszcze akord F#m. Palec serdeczny jest odpowiedzialny za IV próg struny basowej E, a wskazujący za II próg struny G. Dalej mały palec ląduje na IV progu struny D i wskazujący na II progu tej samej struny.
W takcie 3 mały palec trzyma V próg struny E, palec serdeczny IV próg struny D, a wskazujący II próg na tej samej strunie. W drugiej połowie taktu 3 na tle pustej struny basowej E gramy melodię na IV i II progu struny D. Używamy palca serdecznego i wskazującego. W kolejnym takcie powtarzamy początek z taktu 3. Następnie chwytamy akord Asus2. Palec wskazujący trzyma II próg struny D, a środkowy II próg struny G. Takt 5 zaczynamy akordem D-dur w formie barre. Dalej mamy akord A-dur. Jego opalcowanie wygląda następująco - palec wskazujący chwyta II próg struny G, a środkowy II próg struny B. Puszczamy palec wskazujący, ponieważ potrzebujemy pustą strunę G, która jest septymą małą akordu A7. Takt 6 rozpoczynamy akordem Bm. Palec wskazujący trzyma poprzeczkę barre na II progu przez pięć strun. Palec serdeczny ląduje na IV progu struny D, mały na IV progu struny G, a środkowy na III progu struny B. W drugiej części taktu ogrywamy akord F#m. Palec wskazujący obejmuje poprzeczką barre struny D, G, B, E. Palec serdeczny jest odpowiedzialny za IV próg struny basowej E, a mały za IV próg struny D. Po chwili odrywamy mały palec. W ten sposób otrzymujemy akord F#m7. W kolejnym takcie palec wskazujący chwyta V próg struny basowej E, a mały VII próg struny wiolinowej E. Teraz na tle pustej struny basowej E wydobywamy dźwięki melodii. Będzie to V próg struny E oraz VII i V próg struny B. Używamy palca wskazującego, serdecznego i jeszcze raz wskazującego.
W takcie 8 mamy G-dur, który ogrywaliśmy przed chwilą. Drugi akord to A-dur. Potrącamy pustą strunę A, a następnie mały palec ląduje na V progu struny wiolinowej E. Dalej palec środkowy chwyta II próg struny B i wskazujący II próg struny G. Od tego momentu rośnie poziom trudności utworu. Pojawiają się drobniejsze wartości rytmicznie. W takcie 9 dźwięki opalcowujemy zgodnie z następującą zasadą. Palec wskazujący jest odpowiedzialny za II próg, środkowy za III próg, serdeczny za IV próg i mały za V próg. Takt 10 zaczynamy od akordu Bm, którego opalcowanie jest takie jak w takcie 6. Dodatkowo małym palcem robimy ozdobnik artykulacyjny hammer- -on z III do V progu na strunie B. Teraz odrywamy poprzeczkę barre, ponieważ potrzebujemy pustą strunę G. W kolejnym kroku palec serdeczny trzyma IV próg struny basowej E, wskazujący II próg struny G i mały V próg struny D. Po chwili mały palec zmienia pozycję na IV próg, odrywamy palec wskazujący i ponownie go dostawiamy na II próg. W takcie 11 pierwszy z akordów to G-dur. Mały palec odpowiada za V próg struny basowej E. Palec wskazujący dokładamy na II próg struny G. Po chwili palec serdeczny ląduje na IV progu struny D, a wskazujący na II progu tej samej struny. Dalej ogrywamy akord D-dur.
W takcie 12 ponownie mamy G- -dur. Pomocny będzie palec mały, wskazujący i środkowy. Takt zamyka akord A-dur. Kilka wskazówek jak zagrać fragment z taktów 13- 17. Progresja akordów oczywiście nie zmienia się. Dla przypomnienia są to akordy: D-dur, A-dur, Bm, F#m, G-dur, D-dur, G-dur, A-dur. W większości sytuacji każdy palec odpowiada za konkretny próg. Wystarczy, że zapamiętacie następujące przyporządkowanie palców do progów: palec wskazujący - II próg, środkowy - III próg, serdeczny - IV próg, mały - V próg. Akord D-dur z taktu 13 chwytamy przy pomocy poprzeczki barre (na II progu strun G, B, E). W połowie taktu 14 mamy F#m. Palec serdeczny będzie odpowiedzialny za IV próg struny basowej E, a mały za IV próg struny D. Ostatni akord w przykładzie to D-dur, który gramy przez struny E, A, D, G, B.
Na tym zakończymy dzisiejsze gitarowe zmagania. Owocnego ćwiczenia i do zobaczenia w kolejnym odcinku.
