Mississippi Blues

W mojej opinii "Mississippi Blues" jest jedną z najwybitniejszych kompozycji w historii akustycznej muzyki bluesowej. Autorem utworu jest Willie Brown, który był inspiracją dla takich legend jak Robert Johnson czy Muddy Waters. "Mississippi Blues" był wielokrotnie coverowany przez różnych artystów. Lista nazwisk jest bardzo długa, ale szczególnie polecam posłuchać wykonania brytyjskiego gitarzysty Clive’a Carrolla w serwisie YouTube - jest genialne! Aranżacja, którą dzisiaj zagramy nie jest skomplikowana i na pewno poradzi sobie z nią każdy średnio-zaawansowany gitarzysta. Opracował ją Roy Book Binder. Pamiętajcie, aby utrzymywać mocny, bluesowy puls i nie spieszyć się. A więc do dzieła!

PRZYKŁAD zaczynamy akordem D7. Palec środkowy trzyma II próg struny basowej E, serdeczny II próg struny G, a wskazujący I próg struny B. Teraz czeka na nas prosta zagrywka po skali bluesowej (jest to skala pentatoniczna wzbogacona o tryton). Jeśli nie znaliście jej wcześniej to warto nadrobić zaległości, ponieważ jest to przydatne narzędzie przy tworzeniu partii solowych. W 2 takcie mamy ciekawą zagrywkę z powtarzającym się dźwiękiem A na V progu struny wiolinowej E. Trzymamy go małym palcem. Palec serdeczny będzie odpowiedzialny za V próg struny D, środkowy za IV próg, a wskazujący za III próg. Dalej jest ozdobnik artykulacyjny pull-off, który gramy palcem środkowym i wskazującym. W połowie taktu 3 pojawia się akord E7. Palec środkowy ląduje na II progu struny A, wskazujący na I progu struny G, a mały na III progu struny B. Pamiętajcie o ozdobniku hammer-on na strunie G. Trzy ostatnie dźwięki w takcie to wprowadzenie do głównego motywu utworu. Do ich zagrania używamy palca wskazującego.

Zwróćcie uwagę na bas w taktach 4-6. Uderzamy go kciukiem prawej ręki zgodnie ze schematem: pusta struna E, pusta struna A. Na jego tle będziemy grać akordy i melodię. Takt 4 zaczynamy od akordu A9. Palec wskazujący tworzy poprzeczkę barre na VI progu strun G, B, E, palec serdeczny trzyma VIII próg struny B, a środkowy VII próg struny wiolinowej E. Następnie przechodzimy do akordu A6. Palec wskazujący chwyta poprzeczkę barre na V progu strun G, B, E, palec środkowy ląduje na VI progu struny G, a serdeczny VII progu struny B. Teraz wystarczy, że puścimy palec serdeczny i otrzymujemy akord A. Akordy A9, A6 i A powtarzają się aż do połowy taktu 7. W odpowiednich miejscach robimy ozdobniki hammer-on i slide. W drugiej połowie taktu 7 palec wskazujący kładziemy na II progu struny D. Dalej mamy interwał seksty wielkiej, który chwytamy palcem środkowym i wskazującym oraz akord Am6. Jego opalcowanie wygląda następująco - palec środkowy trzyma V próg struny basowej E, wskazujący IV próg struny D, serdeczny V próg struny G i mały V próg struny B.

Kolejny akord to G. Palec wskazujący ląduje na III progu struny basowej E, serdeczny na IV progu struny G, a środkowy na III progu struny B. Następnie palec wskazujący kładziemy na II progu struny basowej E i środkowy na II progu struny G. W taktach 10-11 ponownie gramy akordy A9, A6, A. Opalcowania lewej ręki są takie same. W końcówce taktu 11 mamy kilka dwudźwięków (interwał tercji małej oraz dwa interwały tercji wielkiej). Palec środkowy chwyta II próg struny B, a następnie przenosimy go na III próg tej samej struny i dokładamy palec wskazujący na II próg struny wiolinowej E. Dalej przesuwamy ten układ palców (tercję wielką) dwukrotnie o pół tonu w górę, ale za ostatnim razem dodajemy palec serdeczny na VI próg struny D. Po zagraniu pustych strun B oraz E czeka na nas tercja mała. Palec serdeczny ląduje na III progu struny G, a środkowy na II progu struny B. Tercję przesuwamy slidem o pół tonu w górę. Takt 12 kończymy akordem E7, który pojawił się wcześniej w takcie 3. Takty 13-15 to powtórka taktów 1-3. W taktach 16-19 ogrywamy akord A7 w ciekawy sposób. W tym fragmencie partia basu na pewno zabrzmi znajomo. To popularny motyw w bluesie, rockabilly czy rock’n’rollu. Na tle walkingowego basu będziemy energicznie uderzać dźwięk na IX progu struny wiolinowej E. Próg ten chwytamy małym palcem. Ogrywanie basu zaczynamy od pustej struny A.

Za IX próg struny E odpowiedzialny będzie palec serdeczny, a za VII próg struny A palec wskazujący. Następnie palec serdeczny ląduje na IX progu struny A. W kolejnych krokach mamy: VII próg struny D (używamy palca wskazującego), IX próg struny A, VII próg struny A oraz IX próg struny basowej E. Łatwo zauważyć, że bas idzie najpierw w kierunku strun wiolinowych, a później wraca do góry. W taktach 20-21 ogrywamy akord D7. Zasada jest podobna jak wcześniej - na tle walkingowego basu gramy struny wiolinowe. Palec środkowy chwyta VII próg struny B, a serdeczny VIII próg struny wiolinowej E. Po zagraniu pustej struny basowej D, mały palec chwyta IX próg struny A, a wskazujący VII próg struny D. Na końcu taktu 20 mały palec będzie odpowiedzialny za IX próg struny G. W taktach 21-27 mamy akordy i zagrywki, które były już wcześniej. Opalcowanie nie ulega zmianie. Bluesa kończymy akordem A7. Palec wskazujący tworzy poprzeczkę barre na II progu strun A, D, G, B, E, a palec serdeczny dokładamy na III próg struny wiolinowej E. Energicznie potrącamy wszystkie pięć strun i pozwalamy im wybrzmieć.

Na tym zakończymy dzisiejsze gitarowe zmagania. Powodzenia i do zobaczenia za miesiąc!