Zagraj jak Gareth Pearson
Dzisiaj poznacie sylwetkę jednego z największych wirtuozów gitary akustycznej młodego pokolenia, Walijczyka odkrytego przez samego Tommy'ego Emmanuela.
Australijski mistrz wielokrotnie zapraszał Garetha do udziału we wspólnych trasach koncertowych oraz zadedykował mu utwór o tytule "Welsh Tornado". Pearson współpracuje ze słynną amerykańską wytwórnią CandyRat Records razem z takimi osobistościami jak Andy Mckee, Don Ross czy Ewan Dobson. W muzyce Walijczyka słychać nie tylko wpływy Tommy’ego Emmanuela, Cheta Atkinsa i Merle’a Travisa, ale również kolegów z CandyRat, którzy grają nowoczesny fingerstyle bazujący na alternatywnych strojach. Gareth lubi tworzyć piekielnie trudne pasaże oraz zagrywki z użyciem pustych strun. Jego styl gry jest dynamiczny i pełen ekspresji. Muzyk świetnie spisuje się jako showman, czego najlepszym dowodem są słowa Emmanuela - "When the Welsh Tornado hits your town, get ready for total devastation". Dzisiejsze przykłady to fragmenty utworu Garetha o tytule "Adrenaline Rush". Poziom trudności jest bardzo wysoki, więc warsztat skierowany jest do zaawansowanych gitarzystów. Pamiętajcie, aby założyć kapodaster na II próg gitary. A więc do dzieła!
PRZYKŁAD 1 zaczynamy od akordu Em. Palec środkowy lewej ręki chwyta II próg struny A, a serdeczny II próg struny D. W większości utworów fingerstyle kciuk prawej ręki potrąca struny basowe E, A, D, a palec wskazujący jest odpowiedzialny za strunę G, środkowy za B i serdeczny za wiolinową E. Tutaj złamiemy te zasady. Aby poprawnie ograć akord musimy użyć następującej sekwencji - kciuk potrąca strunę basową E, palec wskazujący strunę D, kciuk strunę D i palec środkowy strunę G. W kolejnym kroku kciuk gra strunę A, palec wskazujący strunę D, kciuk strunę D i palec środkowy strunę G. Schemat ten wykorzystujemy do wszystkich akordów w przykładzie 1. Dzięki niemu zagramy bardzo szybko bez większego wysiłku.
Kolejny akord po Em to Em7+. Odrywamy palec serdeczny i palec wskazujący kładziemy na I progu struny D. W takcie 2 odrywamy palec wskazujący i w ten sposób otrzymujemy akord Em7. W drugiej połowie taktu ponownie gramy akord Em7+, używając tego samego opalcowania co wcześniej. W takcie 3 palec środkowy ląduje na VII progu struny A, a serdeczny na VII progu struny D. Teraz wystarczy, że przesuniemy palec środkowy o pół tonu w dół czyli na VI próg struny A. W takcie 4 wracamy do akordów Em7 i Em7+. Takty 5-6 to powtórka taktów 1-2. Kilka uwag technicznych do przykładu 1. Zacznijcie od bardzo wolnego tempa i stopniowo przyspieszajcie. Każda nutka powinna trwać odpowiednio długo i nie należy tłumić jej wcześniej, ponieważ wpłynie to na finalny efekt.
W PRZYKŁADZIE 2 przeniesiemy się w górę gryfu i zagramy wiele ciekawych akordów z użyciem pustych strun. Stopień trudności rośnie i momentami będzie naprawdę trudno. Ćwiczenie zaczynamy od położenia palca środkowego na VII progu struny A i serdecznego na VII progu struny B. Dalej dokładamy mały palec na VIII próg struny B, trzymając cały czas palec serdeczny na VII progu tej samej struny. Teraz puszczamy palce serdeczny oraz mały i kładziemy palec wskazujący na V progu struny B. Ostatnia pozycja dłoni przy tym akordzie wymaga położenia małego palca na VIII próg struny G. Zwróćcie uwagę, że prawie po każdym naciśnięciu progu pojawia się pusta struna wiolinowa E, którą musimy zagrać. Palec środkowy, który na początku akordu znajduje się na VII progu struny A nie zmienia w ogóle pozycji. W połowie taktu 8 przenosimy się w wyższy rejon podstrunnicy. Palec środkowy chwyta XI próg struny basowej E, a mały XII próg struny B. Dalej puszczamy mały palec i palec serdeczny kładziemy na XI progu struny B. Następnie odrywamy palec serdeczny, a palec wskazujący ląduje na X progu struny B. Ostatnią nutą, którą tutaj zagramy będzie XII próg struny G przy pomocy małego palca.
Układ z taktu 9 jest troszkę łatwiejszy. Mały palec chwyta VIII próg struny B. Następnie puszczamy go i palec serdeczny łapie VII próg tej samej struny. Teraz palec wskazujący kładziemy na V progu struny B i serdeczny na VII progu struny G. W połowie taktu 9 palec wskazujący ląduje na IX progu struny basowej E, a mały na XII progu struny B. Dalej palec serdeczny chwyta XI próg struny B i w kolejnym kroku palec środkowy łapie X próg tej samej struny. Zagrywkę na tym akordzie kończymy dźwiękiem na XII progu struny G, który łapiemy małym palcem. W takcie 10 palec środkowy będzie odpowiedzialny za VIII próg struny basowej E. Małym palcem chwytamy X próg struny B, środkowym łapiemy VIII próg i wskazującym VII próg tej samej struny. Ostatnim dźwiękiem przy tym akordzie jest IX próg, który trzymamy małym palcem. W połowie taktu 10 palec środkowy będzie odpowiedzialny za VII próg struny basowej E, mały za VIII próg struny B i serdeczny za VII próg struny B. Następnie palec wskazujący ląduje na V progu struny B i serdeczny na VII progu struny G. Wszystkie akordy z taktów 7-10 oparte są o ten sam schemat. Bas na strunach E lub A jest tłem dla pozostałych dźwięków i musicie zadbać, aby był wyraźny oraz wybrzmiewał wystarczająco długo.
Czas na ostatnie dwa akordy. Zaczynamy od złapania kciukiem lewej ręki II progu struny basowej E i małym palcem IV progu struny B. Następnie palec środkowy chwyta III próg struny G, wskazujący II próg struny G i serdeczny IV próg struny D. Przykład kończymy akordem Em, którego opalcowanie znacie.
Na tym zakończymy dzisiejsze gitarowe zmagania. Powodzenia i owocnego ćwiczenia!
