FENDER Vintera ‘50s Stratocaster

Vintera to nowa seria gitar nawiązujących do modeli z dawnych lat – stąd jej nazwa pochodząca od słów „vintage era”. Zastąpiła ona meksykańską serię Classic, a pośród 21 modeli znajdziemy m.in. takie perełki jak ‘50s Telecaster, ‘60s Stratocaster, ‘60s Jaguar, ‘60s Mustang, ‘60s Jazzmaster, czy ‘70s Telecaster Thinline, Custom i Bigsby, a także modele typu modified, czyli z nieco uwspółcześnioną specyfikacją techniczną.

BUDOWA

Olchowy korpus z anatomicznymi podcięciami jest pokryty błyszczącym lakierem poliestrowym. Przykręcony czterema śrubami stabilizowanymi niklowaną płytką gryf ma profil typu Soft V – jest oparty na przekroju z lat 50., jednak delikatnie zaokrąglony w porównaniu do klasycznego V. Klonowa podstrunnica o niewielkim profilu 7,25” to kolejny ukłon w stronę pierwszych Stratocasterów, podobnie jak 21 progów w rozmiarze vintage, czyli niezbyt grubych i wysokich, oznaczonych czarnymi kropkami. Z tyłu szyjki jest wklejka z ciemniejszego drewna (najprawdopodobniej orzecha), pod którą mieści się pręt napinający z nakrętką po stronie korpusu.

Siodełko główki w rozmiarze 42 mm wykonano z kości syntetycznej, cały gryf wykończono lakierem uretanowym o wysokim połysku. Główka w rozmiarze z lat 50. z przodu mieści logo typu spaghetti i jeden docisk strun E1 i B2. Klucze to najbardziej klasyczny model w ofercie Fendera – proste przekładnie nieolejowe w ozdobnych puszkach przykręcone 7 niewielkimi wkrętami, z kołkami stabilizowanymi tulejami wbitymi w otwory główki i eliptycznymi uchwytami. Z tyłu główki znajdujemy numer seryjny oraz informację o wykonaniu gitary w Meksyku. Mostek oparto również na klasycznym wzorcu – tremolo ze sprężynami z tyłu korpusu przykręcono sześcioma śrubami, siodełka wykonano z giętej blachy stalowej.

Układ elektryczny mieści się na jednowarstwowej białej płytce plastikowej przymocowanej ośmioma wkrętami. Przetworniki Vintage-Style '50s Single-Coil Strat są włączane pięciopozycyjnym przełącznikiem – to jedno z odstępstw od klasyki, ponieważ w pierwszych Stratocasterach stosowano przełączniki trójpozycyjne, a charakterystyczny bell tone muzycy uzyskiwali blokując dźwignię między pozycjami. Również połączenie regulacji barwy dźwięku jest nieco inne niż w pierwszych Stratach. Pierwszy potencjometr barwy (środkowa gałka) jest połączony z przetwornikami przy gryfie i środkowym, a drugi potencjometr z przetwornikiem przy mostku (niegdyś regulacja była tylko dla przystawki przy gryfie i środkowej). Gniazdo wyjściowe zamontowano w niklowanym uchwycie kątowym. Fabrycznie założony komplet strun to Fender USA 250L Nickel Plated Steel (0,009”-0,042”), gitara jest sprzedawana wraz z pokrowcem typu Deluxe Gig Bag.

WRAŻENIA

Morska zieleń korpusu (kolor niegdyś stosowany na lodówkach, tosterach czy samochodach), jasny klonowy gryf, mała główka i jednowarstwowa płytka natychmiast przywodzą na myśl lata 50. Gitara jest wykonana starannie, z należytą dbałością o szczegóły konstrukcji oraz wykończenia. Gryf o profilu soft V niewątpliwie spodoba się miłośnikom klasyki – w dłoni czuje się solidny kawałek drewna, a chwytanie akordów jest bardzo wygodne, podobnie jak podciąganie strun, ponieważ ten przekrój daje dobre podparcie kciuka. Muzycy preferujący ekstremalnie niską akcję strun nie będą zadowoleni z niewielkiego promienia podstrunnicy – przy rozmiarze 7,25 cala nisko ustawione struny gasną przy podciąganiu, jednak wówczas wystarczy je ustawić nieco wyżej, a problem znika.

W serii Vintera część modeli (modified) ma większy promień wynoszący 9,5 cala (ten rozmiar wprowadzono dopiero w latach 80.). Ze współczesnego punktu widzenia pewnym mankamentem jest także umieszczenie śruby regulacji gryfu po stronie korpusu. Rozwiązanie stosowane w pierwszych Fenderach do skorygowania krzywizny wymaga odkręcenia gryfu od korpusu, co jednocześnie powoduje konieczność zdjęcia, a przynajmniej poluzowania strun. Jednakże miłośnicy „vintage” tylko takie rozwiązanie konstrukcyjne uznają za poprawne.

BRZMIENIE

W opracowaniu nowych „starych” przetworników inżynierom Fendera pomógł Tim Shaw – jeden z najlepszych fachowców w tej dziedzinie na świecie. Chodziło o to, by wiernie oddać specyfikę brzmienia poszczególnych dekad. Istotę dźwięku Strata określanego mianem bell tone, oprócz specyficznego drewna i mostka, w dużej mierze definiują przetworniki oparte na magnesach Alnico 5 – najmocniejszych i dających najjaśniejsze brzmienie. Tak też jest w testowanym modelu – dźwięk jest jasny, sprężysty, selektywny, innymi słowy – pełen blasku i szlachetności. Przy mocniejszych uderzeniach pojawia się charakterystyczna, delikatna kompresja dźwięku. Barwa przetwornika przy mostku jest oczywiście dość jasna, jednak nie kłuje w uszy (dzięki dobremu zestrojeniu pasma środkowego), co niekiedy zdarza się w tego typu gitarach. Pozycje 2 i 4 to klasyka brzmienia Strata – szkliste dzwoneczki, których nie sposób pomylić z niczym innym. Przystawka środkowa i przy gryfie dają nieco ciemniejsze, bardziej wyrównane pasmowo brzmienie i dobrze reagują na atak, zachowując jednocześnie dokładność przekazu artykulacji.

PODSUMOWANIE

Fender Vintera ‘50s Stratocaster to udany powrót do korzeni rock and rolla – gitara, która nie tylko wygląda klasycznie, ale tak też brzmi, gwarantując zachowanie niuansów typowych dla pierwszych lat produkcji tego modelu – czasów narodzin rock and rolla, skrzydlatych krążowników szos i szaf grających. Stratocaster to niezwykła gitara, który ma tę właściwość, że mimo upływu 65 lat od swojej premiery nie tylko nie starzeje się ani trochę, ale wciąż inspiruje kolejne pokolenia muzyków. Tutaj mamy ją w swej niemal pierwotnej postaci.

www.GuitarCenter.pl