HAGSTROM Hagström Viking P-50 TSB

Jeden z legendarnych egzemplarzy z tamtego okresu należał do Piotra Iskrowicza, następnie jej posiadaczem był Marek Raduli, a od początku lat 80. jest on własnością Andrzeja Nowaka. Współczesny Viking wciąż jest oparty na dawnym wzorze, jednak wprowadzono w nim kilka ważnych zmian, spośród których najbardziej istotną jest zastosowanie kompozytowej podstrunnicy opatentowanej przez Hagströma.

BUDOWA

Gitara o konstrukcji semi-hollow ma pudło rezonansowe wykonane z klonu, w środkowej części wzmocnione litym blokiem, który widać przez otwory rezonansowe w kształcie litery "f". Budową nawiązuje ona do klasycznego wzorca ES-335, a całość wykończono na wysoki połysk cieniowanym lakierem typu Tobacco Sunburst, który odsłania ciekawą, delikatną fakturę drewna profilowanego, klonowego topu. Gryf z klonu kanadyjskiego o kształcie lekko spłaszczonego D został wklejony w korpus. Podstrunnica z tworzywa Resinator o akustycznych cechach hebanu ma promień wynoszący 15 cali, a progi w liczbie 22 posiadają oznaczenia w postaci perłowych kropek. Szyjka posiada wzmocnienie H-Expander - pręt napinający gryf nie został umieszczony bezpośrednio w drewnie jak w większości gitar, a w metalowym profilu w przekroju przypominającym literę H. Siodełko główki w rozmiarze 43 mm to coraz bardziej popularny jako fabryczne wyposażenie Graph Tech Black Tusq XL.

Wszystkie krawędzie instrumentu zdobią kremowe listwy i ożyłkowania. Asymetryczna główka z charakterystyczną lilijką w środku i kaligraficznym logotypem jest wyposażona w zamknięte klucze olejowe o stosunkowo dużym przełożeniu 18:1, z charakterystycznymi motylkami z trzema falami. Śruba regulacji gryfu jest ukryta pod plastikową płytką z nazwą modelu. Menzura ma rozmiar gibsonowski, czyli 24 i 3/4 cala. Struny zaczepione na niklowanym, ozdobionym efektownym emblematem strunniku nieco przypominającym kształtem harfę opierają się na siodełku typu tune-o-matic.

W układzie elektrycznym zastosowano dwa duże przetworniki jednocewkowe o symbolu Custom P-50, będące pieczołowicie dopracowaną, szwedzką wariacją na temat klasycznych "mydełek" P-90. W odróżnieniu od innych gitar wyposażonych w tego rodzaju przystawki, tu mamy jeszcze ozdobne, metalowe ramki. Przetworniki mają oddzielną regulację głośności i barwy, a za wybór podstawowego brzmienia odpowiada przełącznik trójpozycyjny umieszczony na górnym rogu korpusu, co jest miejscem nie do końca oczywistym jak na tego typu instrument.

WRAŻENIA

Hagström Viking P-50 TSB przy dosyć typowym designie 335-ki prezentuje się doskonale z ładnie wypolerowanym lakierem typu Sunburst odsłaniającym ciekawą, delikatną fakturę klonu, którą w przypadku testowanego modelu można nawet podciągnąć pod lekko wzorzystą. Staranny binding korpusu, gryfu, główki i otworów rezonansowych, efektowny strunociąg z kolorowym emblematem, metalowe ramki pickupów typu "soapbar" czy sama główka z oryginalnym kluczami tworzą naprawdę stylowy i wyróżniający się design. Gitara jest dobrze wyważona, dosyć lekka i dzięki wygodnemu gryfowi o płaskim profilu D z niskim ustawieniem strun (to już wizytówka gryfów Hagströma) zapewnia wysoki komfort gry. Jedynym mankamentem było czasami słyszalne delikatne brzęczenie, prawdopodobnie przewodów w środku korpusu, które jednak nie przenosiło się na pickupy i nie miało wpływu na brzmienie wydobywające się z głośnika wzmacniacza.

Gitara dobrze stroi, wykończenie progów i detali zasługuje tylko na pochwałę, możemy więc przejść do sprawdzenia barwy podłączonego instrumentu. Akustycznie Viking P odzywa się czysto i dynamicznie, czuć tu przycięcie górnego pasma, ale grane dźwięki wybrzmiewają długo i równo w akordach. Pickupy typu P-90 to mariaż cech singla i humbuckera, z przewagą tonalności tego drugiego. Pokładowe, autorskie konstrukcje Custom P-50 nie odstają niczym od klasycznych modeli, wnosząc jeszcze swój charakter i pewną otwartość w środkowym paśmie. Czyste barwy w pozycji przy gryfie to niezwykle ciepły sound grawitujący mocno w okrągłym, jazzowym kierunku, a dzięki jednocewkowej konstrukcji całość ma bardziej klarowny dół i mocniej podkreśla wyższy środek, lepiej oddając też niuanse gry kostką. Środkowa pozycja i razem pracujące przetworniki oferuje już znacznie jaśniejszy charakter, idealny do akordów, chociaż tu już może brakować tego ciepłego puknięcia z dolnego pasma, wyczuwalnego dobrze w poprzednim ustawieniu. Czystość barwy i reakcja na artykulację uwidacznia się na kanale crunch - połączone pickupy P-50 oferują klarowny, dynamiczny środek oraz dodającą wyrazistości i detaliczności górę.

Podobnie pozycja gryfowa kojarzy się z pełnym, tłustym brzmieniem humbuckera ożywionego lekko w prezencji, pozbawionym jednocześnie często zmniejszającego czytelność dołu. Jeszcze lepiej pickupy sprawdzają się na mocnej, blues rockowej i rockowej barwie. Palm muting w solowych przebiegach ma zadziorny, jaśniejszy kontur, ale nie jest też pozbawiony miękkiego pompowania w dolnym rejestrze. Tu wreszcie nacieszyć się też można wyrazistą, kleistą barwą pickupu mostkowego - czuć połączenie obu światów, czyli zadziorności i oddania niuansów singli z sustainem i ciepłym dołem humbuckerów. Bez problemu zagramy nawet ognistego rocka, jedynym problemem mogą być szumy czy przydźwięki przy wyższym gainie, towarzyszące singlowym konstrukcjom. Hagström Viking P przy całej rozpiętości barwowej jest jednak mimo wszystko rasowym instrumentem vintage, będąc bardzo ciekawą i znacznie tańszą alternatywą dla konstrukcji ES-335.

PODSUMOWANIE

Hagström Viking P to klasyczna konstrukcja semi-hollow, oferująca obok oryginalnych rozwiązań szwedzkiej marki i pięknego designu, również organiczne brzmienie, które pokochają zarówno miłośnicy jazzowej i bluesowej stylistyki, jak i gitarzyści szukający otwartego, rockowego soundu, podrasowanego jeszcze rozpoznawalnym charakterem pickupów typu P-90.