Obserwacje

Zimna elektronika maluje ponure, ambientowe pejzaże na tle bębnienia raz to plemiennego, gdzie indziej bardzo melodyjnego, by wreszcie momentami zahaczać o chaotyczne z pozoru obtłukiwanie perkusji. Bas buduje transowe, mantryczne linie jakby szeregując i układając kompozycję utworów, a nad tym wszystkim świruje saksofon – niebezpieczny, krzykliwy, baraszkując gdzieś na granicy muzycznego obłędu i anarchii. „Obserwacje” to ciekawy eksperyment z pogranicza jazzu, ambientu i psychodelii. W pełni improwizowana i instrumentalna muzyka ilustracyjna jak za kudły targająca słuchacza w stronę klimatów neurotycznych, somnambulicznych, zimnych, dusznych i nieprzyjaznych a jednocześnie fascynujących swoją dziwacznością i niepokojem. To jak nocna wycieczka po skąpanych deszczem i okrytych mgłą, ciasnych zaułkach starówki nieznanego miasta. Strzelistych pejzażach, które w takich warunkach nabierają złowieszczego, może nawet groteskowego charakteru jak z filmów niemieckiego ekspresjonizmu. Muzyczny „Das Cabinet des Dr. Caligari”.

Non Violent Communication to grupa znanych i cenionych muzyków, związanych przede wszystkim z zespołem So Slow i już to wiele powinno mówić o „Obserwacjach” tym, którzy mieli okazję wsłuchać się w nonkonformistyczne, eksperymentalne dźwięki stołecznego bandu. Mamy więc w składzie basistę Łukasza Lembasa i Michała Głowackiego odpowiedzialnego za wszystkie te ambientowe pejzaże. Non Violent Communication powstała jednak z inicjatywy Arka Lercha (perkusista So Slow) i saksofonisty Rafała Wawszkiewicza (związanego z awangardowo-psychodelicznym Merkabah). Wawszkiewicz zagrał zresztą gościnnie na dwóch płytach So Slow („Dharavi” i „3T”), czego najświetniejszym w mojej opinii owocem był numer „Tranz III – Ucisk-Uścisk” z „3T”. Panowie postanowili okazjonalne granie przekuć w długogrającą płytę, której założeniem było zarejestrowanie improwizacji, mających stanowić podwaliny pod przyszłe koncertowanie. Warto przy tym dodać, że materiał ma fantastyczny, żywy sound – produkcja Marcina Klimczaka robi piorunujące wrażenie, a instrumenty (przede wszystkim saksofon) brzmią obłędnie dobrze.

„Obserwacje” to muzyka awangardowa i eksperymentalna – skierowana raczej dla koneserów dźwięków innych, niebanalnych. Dla poszukiwaczy wszelkiego rodzaju dziwactw i odchyleń – w tym przypadku gęstych od mrocznego, neurotycznego klimatu. W końcu to cztery instrumentalne, średnio dziesięciominutowe utwory. Jednak nawet przy tak sporej dawce ekstrawagancji, debiutu Non Violent Communication słucha się nadspodziewanie dobrze i płynnie.