At The End Of The Rainbow

Trochę uroku zabierają całości słabo brzmiące aranże podkładów i słabo dobrane brzmienia. Natomiast gitarzysta gra całkiem OK. Słychać, że ma doświadczenie i własną barwę wychodzącą spod palców. Słychać też wprawę techniczną. Jeśli mogę coś doradzić, to sugeruję, byś w swoich utworach zatrzymał się gdzieś na chwilę, to znaczy - zatrzymał na gryfie. Wycinasz bowiem dźwięki od samego początku do ostatniego wybrzmienia, nie dając słuchającemu ani chwili przerwy. Cisza paradoksalnie też jest częścią muzyki.

Nagrania Jakuba ewidentnie oscylują wokół gitarowego shredu. Legato o zabójczych prędkościach, tapping i cała masa gitarowych fajerwerków. Zdecydowanie autor posiada doskonały warsztat, który bez kompleksów pokazuje w kompozycjach. Szkoda tylko, że większość fraz, które tutaj słychać, została już dawno niemiłosiernie ograna przez wielu znanych gitarzystów. W nadesłanych utworach nie ma za grosz oryginalności, brzmią jak przerobione kompozycje, które już słyszeliśmy. Chyba najwyższy czas, żeby zacząć szukać własnego stylu muzycznej wypowiedzi.

Brzmienie tego nagrania pozostawia wiele do życzenia, jednak w całokształcie nie robi ono bardzo złego wrażenia. Realizacja jest po prostu dość przeciętna i niepozbawiona wad mniej lub bardziej dyskusyjnych. To, na co mógłbym zwrócić uwagę, to nieco za bardzo wyeksponowany bas i wysunięte na pierwszy plan blachy. Za to solówka, która jest dość wyrazista, jednak brakuje jej mięsistości - jest zbyt cofnięta do tyłu. Zatem kosmetyczne zmiany w barwach i proporcjach poskutkowałyby ciekawszymi rezultatami.