STERLING BY MUSIC MAN Cutlass CT50-SGN

Autor testu: Marcin Komorowski

Polski importer - Music Info - przysłał nam kolejny egzemplarz gitary Cutlass. W ubiegłym miesiącu przedstawiliśmy wersję z palisandrową podstrunnicą i ciemnym wykończeniem, teraz przyszła pora na przeciwwagę - gitarę z klonową podstrunnicą w kolorze surf green. Charakterystyczny seledyn nawiązuje do drugiej połowy lat pięćdziesiątych - wówczas tego typu lakierów używano do malowania futurystycznie wyglądających samochodów i sprzętu AGD (lodówek, tosterów itp.).

BUDOWA

Korpus z lipy wykończony błyszczącym lakierem poliuretanowym w miejscu łączenia z klonowym gryfem o profilu soft V ma zaokrąglenie i ukośne ścięcie ułatwiające dostęp do najwyższych pozycji. Pozostałe miejsca sfrezowane anatomicznie to oczywiście tył korpusu gdzie styka się on z tułowiem grającego i przód w miejscu podparcia przedramienia prawej ręki. Chromowana płytka z logotypem Sterling stabilizująca pięć wkrętów jest również asymetrycznie zaokrąglona. Plastikowa trójwarstwowa maskownica ma osiem otworów - sześć mniejszych do przeciągania strun kotwiczonych w ciężkim bloku mostka i dwa większe, podłużne dające dostęp do śrub regulujących naciąg sprężyn wibratora.

Jednoczęściowy gryf ma doklejoną klonową podstrunnicę z 22 progami w rozmiarze medium jumbo, z tyłu nie ma wklejki biegnącej przez środek. Śruba służąca do regulacji krzywizny gryfu jest umieszczona przy końcu podstrunnicy - do jej przekręcenia wystarczy proste metalowe narzędzie - niewielki wkrętak albo mały klucz ampulowy wkładany w otwory dokoła nakrętki. Niewielka główka mieści blokowane klucze olejowe rozmieszczone w typowym dla Music Mana asymetrycznym układzie 4+2. Dzięki blokadom kołki są skrócone, a przez to kąt przegięcia strun na siodełku (w rozmiarze 42 mm) nieco większy niż w podobnych instrumentach ze zwykłymi kluczami. Mostek zaczepiony na dwóch śrubach ma typowe dla gitar ze stajni Music Man odgięte pod kątem prostym przedłużenie maskujące końcówki strun i śruby do regulacji menzury. Siodełka typu vintage wykonano z giętej blachy stalowej. Menzura instrumentu to standardowy rozmiar 25,5 cala.

Układ elektryczny jest ukłonem w stronę tradycyjnych rozwiązań Leo Fendera, jednego z trzech założycieli Music Mana w latach 70. XX w. - trzy pojedyncze przetworniki Vintage w kremowych obudowach z magnesami równej wysokości. Pozostałe elementu układu to pięciopozycyjny przełącznik przystawek, potencjometry głośności i barwy - wszystko zamontowane na plastikowej trójwarstwowej płytce. Gniazdo wyjściowe umieszczono w boku korpusu na prostokątnej metalowej płytce.

WRAŻENIA

Gitara, jak przystało na instrument ze średniej półki cenowej i produkcję Ernie Ball, reprezentuje solidność wykonania z dbałością o szczegóły i wykończenie. Korpus jest stosunkowo lekki i dobrze wyprofilowany, gryf wąski i wygodny, choć muzycy przyzwyczajeni do płaskich profili będą musieli się do niego przyzwyczaić. Z drugiej strony, ci którzy preferują krąglejsze szyjki polubią przekrój soft V dający wygodne podparcie kciuka przy podciąganiu strun i wibracie.

Bez podłączania do wzmacniacza, "z deski" gitara odzywa się wyraźnym, sprężystym brzmieniem, minimalnie jaśniejszym niż w przedstawionym w ubiegłym miesiącu modelu z palisandrową podstrunnicą. Blokowane klucze w standardowym wyposażeniu to brakujący element układanki, który wreszcie jest na swoim miejscu i w pełni się sprawdza w swojej roli. Klasyczne mostki tremolo zazwyczaj mają tendencję do rozstrajania przy mocniejszych odchyleniach dźwigni i niewielu muzyków potrafi je tak ustawić, by działały prawidłowo. Mając blokowane klucze te problemy praktycznie przestają istnieć - można śmiało odchylać mostek mając pewność, że wróci on do pozycji wyjściowej, a akord zagrany na wszystkich strunach będzie stroił.

Po konstrukcji i pojedynczych przetwornikach typu Vintage można się spodziewać dobrej jakości dźwięku utrzymanego w specyfice strata i tak też jest. Na czystym kanale wzmacniacza mamy szeroką paletę barw typowych dla tego rodzaju instrumentów. Przy gryfie uzyskujemy sprężystą i efektowną barwę z przyjemnie zaakcentowaną średnicą. W pozycji środkowej podobne, ale jaśniejsze i bardziej agresywne brzmienie. Przy mostku ostry twang z zaakcentowanym wyższym środkiem, typowy dla muzyki country. Międzypozycje to dobrze znany i ceniony bell-tone z lekko wycofanym środkiem, jednak z dużą dynamiką i wrażliwością na artykulację.

Gitara świetnie sprawdza się na brzmieniach overdrive i crunch, które zdają się być jej główną domeną. Całkiem dobrze radzi sobie również z przesterami typu distortion - barwy są nasycone harmonicznie, instrument dobrze reaguje na tłumienie strun prawą ręką, dźwięk wzorowo utrzymuje czytelność. Bardzo dobrze sprawdza się przy kontroli głośności pokładowym potencjometrem - przejście w brzmienia czyste jest płynne, kontrola dynamiki łatwa do opanowania.

PODSUMOWANIE

Sterling Cutlass CT 50 to gitara, która w rozsądnej cenie oferuje wysoką jakość i estetykę wykonania, funkcjonalny osprzęt oraz brzmienie charakterystyczne dla konstrukcji typu Strat, z przyjemnie zaznaczonym środkiem i klarowną górą pasma. Nie każdy gitarzysta jest zwolennikiem lakierowanych klonowych podstrunnic, jednak dla tych, którzy lubią tę specyfikę jest to bardzo interesująca propozycja gwarantująca lekkość gry i świetne brzmienie utrzymane w klasycznym kanonie, jednak z nutą nowoczesności - w pełni przystające do współczesnych wymagań.