IBANEZ PC14-WK, PF14-WK, PN14-WK

Obejmuje ona obecnie 19 modeli zróżnicowanych pod względem kształtu i wielkości pudła, długości menzury, wycięcia w pudle, a nawet ilości strum – nie zapomniano także o miłośnikach gitar 12-strunowych przygotowując dla nich model PF1512…

BUDOWA – CECHY WSPÓLNE

Trzy czarne „czternastki” mają wspólne cechy budowy – ich pudła i gryfy są zrobione w całości z mahoniu, mostki i podstrunnice wykonano z palisandru. We wszystkich trzech modelach zastosowano też takie same komplety kluczy z klasycznymi otwartymi przekładniami z chromowanym wykończeniem. Krawędzie pudła z przodu i z tyłu ozdobiono bindingiem, którego kolor pasuje do uchwytów kluczy – to coś między białym a kremowym, więc można go określić jako barwa kości słoniowej, lub jak kto woli vintage white.

Podstrunnice mają promień 240 mm i zostały wykończone białym bindingiem. Główki są praktycznie takie same – otoczone z przodu pasującym do pozostałych elementów wykończenia bindingiem. Na frontach umieszczono jasne logotypy i niewielkie elementy graficzne przypominające skrzydło. Kształt mostków jest ożywiony przez symetryczne profilowania poniżej linii kołków, które – podobnie jak w innych gitarach akustycznych Ibaneza – mają ścięte pod kątem końcówki. Ta z pozoru banalna rzeczy zapobiega zaczepianiu się końcówek strun na kołku podczas ich zakładania, co podczas naciągania strun może skończyć się nagłym poluzowaniem struny, gdy końcówka struny ześlizgnie się i wreszcie trafi na swoje miejsce z tyłu płyty rezonansowej.

Otwory rezonansowe otaczają bardzo skromne rozety nawiązujące do listew na bokach, lakier przed zarysowaniem kostką chronią dość duże płytki – również w kolorze przełamanej bieli. Wszystkie gitary mają zamontowane po dwa kołki do paska z filcowymi podkładkami – w dolnej części pudła i w stopce gryfu od tyłu. Dwa kołki w gitarach akustycznych wreszcie potraktowano jako standard i trudno zrozumieć dlaczego tysiące innych gitar na całym świecie mają tylko po jednym. Gitary są wykończone cienką warstwą czarnego matowego lakieru, przez który widać pory drewna. Mimo zróżnicowanej długości menzury, profil gryfu jest we wszystkich trzech modelach taki sam – ma on 21 mm grubości przy I progu i 22,5 mm przy VII. Szerokość podstrunnicy również wzrasta równo – ma ona 43 mm przy siodełku główki, 52 mm przy XIV progu.

IBANEZ PC14-WK

Model o kształcie Grand Concert ma menzurę o długości 634 mm. Łączenie gryfu z pudłem, podobnie jak w wersji dreadnought jest przy XIV progu. Długość pudła jest identyczna jak w wersji Parlor, jest ono jednak nieco głębsze i szersze. Dzięki łagodnym zaokrągleniom gitara bardzo dobrze dopasowuje się do kolana i tułowia. Nie jest przesadnie duża i ma szansę zyskać uznanie przede wszystkim wśród miłośników fingerstyle, także ze względu na przyjemnie ocieplone w środkowym paśmie brzmienie.

IBANEZ PF14-WK

Gitara typu dreadnought (lub jak kto woli – folk) to największy i najgłośniejszy model z menzurą o długości 650. Grubość pudła osiąga blisko 13 cm, dzięki czemu bas jest głęboki, z kolei środek nie traci energii – jest mocny i czytelny, a góra klarowna. Tę gitarę ze względu na szerokie i wyważone pasmo można śmiało polecić przede wszystkim gitarzystom akompaniującym rytmicznie i grającym kostką. Połączenie w tym instrumencie wyłącznie mahoniu i palisandru dało interesujący efekt – niektóre gitary typu dreadnough brzmią sucho, w tym przypadku dźwięk jest ciepły i soczysty.

IBANEZ PN14-WK

Najmniejszy instrument w testowanej trójce to gitara typu Parlor. Na początku XX w. cieszyły się one popularnością ze względu na niższą cenę w stosunku do innych modeli, oraz mobilność – były nieco lżejsze, a przy tym znacząco mniejsze. Dziś różnice w cenach praktycznie się zatarły. Parlor ma najkrótszą menzurę liczącą 628 mm, cały instrument jest też znacznie krótszy, także ze względu na to, że gryf łączy się z pudłem nie przy XIV a XII progu. Słabszy naciąg strun i niewielkie rozmiary ułatwiają grę muzykom o małych dłoniach, ale ten model można też śmiało polecić kobietom, także ze względu na jego specyficzną subtelność. Mimo nieco osłabionego w stosunku do większych modeli dołu, gra się na niej z przyjemnością – środek jest nośny a góra przyjemnie zaokrąglona.

PODSUMOWANIE

Gitary Ibanez PC14-WK, PF14-WK, PN14-WK dostarczają odczuć wręcz organicznych – głównie za sprawą matowego wykończenia i widocznych, wyczuwalnych pod palcami porów drewna. Brak grubej warstwy lakieru owocuje bardziej naturalnym wybrzmiewaniem. Właściwie ma się wrażenie grania na starych, rozegranych instrumentach. Pułap cenowy jest naprawdę atrakcyjny, co w połączeniu z więcej niż satysfakcjonującym brzmieniem daje interesujący produkt, który powinien zaspokoić nie tylko gitarzystów początkujących. Myślę, że nawet doświadczony muzyk potrzebujący taniego, ale dobrego instrumentu, także nie będzie zawiedziony.

http://www.ibanezguitars.pl/