Brett Callaway (Close Your Eyes)

Cóż, nie jest to zbyt długa historia. Dorastałem słuchając praktycznie każdej muzyki, a w międzyczasie pogrywałem w punkowej kapeli. Szczerze mówiąc, Close Your Eyes powstało dzięki temu, że kiedyś w szkole miałem na sobie koszulkę The Dillinger Escape Plan. W ten sposób poznałem Shane'a, odzianego w T-shirta As i Lay Dying i zaczęliśmy rozmawiać (śmiech).

Jej geneza jest prosta, i ma podłoże popkulturalne. W głównej mierze, chodzi o to, że większość naszych życiowych decyzji, dyktowana jest przez innych, bądź też podejmujemy je pod wpływem popkultury. Nazwa odnosi się do tego, by zamknąć oczy i odnaleźć w tym wszystkim siebie. Co więcej, ma też znaczenie empiryczne w sensie duchowym. W końcu nie wszystkiego jesteśmy w stanie doznać poprzez sam zmysł wzroku. Wiele prawd jest ukrytych.

Żeby była jasność, nie nazywamy siebie zespołem chrześcijańskim. Chciałbym to naprawdę mocno podkreślić. Nie chcemy by wiara była czymś, co w odniesieniu do nas, jak i naszej muzyki, można by uznać za produkt gotowy do sprzedaży. Pod żadnym pozorem nie można rozumieć wiary jako czynnika generującego sukces pieniężny. Nie chcemy by z tego powodu kojarzono nas z tymi, którzy mają ''łatwiej już na starcie''. Wiara jest niezwykle ważną częścią naszego życia, ale nie staramy się jej wykorzystywać. Sądzę, że ten element jest tak popularny, ponieważ to niezwykle emocjonalny temat dla wielu ludzi, który pozwala im się uzewnętrznić.

To bardzo frywolna, ale dosadna metafora ludzkości. Nasze społeczeństwo cierpi na poważny brak zaangażowania w relacje międzyludzkie, oraz w wartości tym relacjom przyświecające. Niestety, zrezygnowaliśmy z fizyczno-personalnych kontaktów na rzecz cybernetycznych, zastępujących prawdziwe związki. Obserwuję nagminny wzrost tej tendencji, czego skutkiem jest społeczna apatia i znieczulica. Martwi mnie to, że nie celebruje się kultu sztuki, tak jak robiło się to jeszcze wiek lub dwa temu. Sztuka nie jest już tak zachęcająca, tylko odpycha. Zwłaszcza kultura wysoka, wydaje się być na wymarciu. Być może jest tak dlatego, że literatura nie spełnia teraz żadnych docelowych funkcji. Stary, nie wiem. Co więcej, ja sam osobiście wyznaję jedną prawdę,stworzoną przez Fryderyka Nietzsche, który stwierdził, że Bóg umarł. Nie chodzi mi tutaj o dosłowne znaczenie tego twierdzenia, ale o to, że oddaliśmy się od Boga, i tego co nam oferuje, skupiając się na własnym doświadczeniu i wiedzy, nie szukając dodatkowego wsparcia, motywacji, oraz wiedzy wykraczającej poza tradycyjnie pojmowaną. Wyeksploatowanie miłości, zaufania i tradycji - to boli mnie najbardziej. Nasze społeczeństwo potrzebuje emocjonalnego odrodzenia. O tym właśnie mówi nasz album.

Szczerze, nie sądzę by coś takiego istniało (śmiech). Widocznie Bóg nas nieco wspomógł. Żartuję (śmiech). Sądzę, że udało się nam właśnie dzięki ciężkiej, zmotywowanej pracy naszej wytwórni oraz nas samych. Nie ma w tym niczego złego, że osiągnęliśmy umowny sukces. Gramy najwięcej jak się da, staramy się pisać dobre piosenki. Czego chcieć więcej?

Historia jest bardzo prozaiczna. Ktoś z Victory Records zobaczył nasze logo na plakacie promującym jeden z lokalnych festiwali. Byliśmy małym, niezależnym zespołem, a graliśmy przed headlinerem. W ten sposób udało się przyciągnąć ich uwagę. Wysłali kogoś z wytwórni by obejrzał nas występ. Tyle.

Dla mnie to właśnie zespoły z lat 90 są wyznacznikiem tego, co sam chcę grać. Nie ma chyba większej inspiracji jak twórczość Streth Armstrong czy MxPx. Staramy się jednak nie ograniczać. Jako ciekawostkę dodam, że refren ''Song for the Broken'' to motyw... jazzowy. Szczerze mówiąc słucham równie dużo hardcore'a co jazzu czy muzyki klasycznej. Have Heart są świetni, odwalili kawał dobrej roboty dla hc. Ale, nie ujmując im niczego, bardziej ukształtowały nas grupy takie jak H2O, Champion czy Carry On.

Nie sądzę. Staramy się rozwijać jak tylko możemy, ale raczej nie spotka nas jakaś brzmieniowa rewolucja (śmiech). Z całą pewnością album będzie cięższy i mroczniejszy. Zobaczymy.

Kilka tras. Niedawno ogłosiliśmy tour z Trapped Under Ice, Stick To Your Guns, Terror i Your Demise. Trochę tego będzie, w końcu chcemy grać jak najwięcej. Mamy też ochotę zawitać do Europy. Kto wie!

Chyba, jak każdy, mam odrobinę obiekcji odnośnie tego, jakie decyzje podejmuje nasz rząd, aczkolwiek... to my sami ich wybraliśmy. Sporo winy leży po naszej stronie. Nie jestem jakoś szczególnie anty-rządowy i nie mam zamiaru podejmować tematu polityki w tekstach. Są ważniejsze rzeczy.

Oj stary - jest tego za dużo, ale z pewnością wiele z nich już znasz. For Today, Venia, Strike Anywhere, The Overseer i wielu innych.

Również dziękuję. Wiele to dla nas znaczy i mam nadzieję, że kiedyś, jak się uda, trafimy także do Polski! Cześć!