TAKAMINE GB72CE NAT

Zaistniała ona na dobre w 1963 r. po wprowadzeniu nowej nazwy - Takamine Gakki Ltd. W drugiej połowie lat 60. w manufakturze pracowało już 60 osób budujących gitary klasyczne i mandoliny, a kierunek jej dalszego rozwoju wyznaczał lutnik Mass Hirade, jej późniejszy szef. W 1978 r. opracowano przetwornik podmostkowy, rok później zaprezentowano pierwszą gitarę akustyczno-elektryczną, a preamp z korektorem parametrycznym pojawił się w 1988 r. Od lat 90. zaczęto wprowadzać modele sygnowane nazwiskami muzyków country, takich jak: Steve Wariner, Garth Brooks, John Jorgensen, Kenny Chesney, Toby Keith…

BUDOWA

Płytę rezonansową z belkowaniem typu X wykonano z litego świerku, tył i boki pudła z klonu płomienistego. Jego głębokość to aż 12,5 cm na dole, 10,5 cm przy gryfie. Przednie i tylne krawędzie zdobią linie białego bindingu z cienkimi, ułożonymi na przemian białymi i czarnymi żyłkami. Podobne ornamenty biegną w osi symetrii z tylnej ścianki, a wzorzysty rysunek słojów jest ułożony równolegle. W rozecie oprócz standardowych żyłek zastosowano prawdziwą masę perłową. Jednoczęściowy klonowy gryf jest osadzony w pudle mocowaniem typu jaskółczy ogon. Wzdłuż palisandrowej podstrunnicy mieszczącej 21 progów oraz główki biegną krawędzie bindingu. Szerokość chwytni przy siodełku główki wynosi 43 mm, przy XII progu 57 mm. Grubość gryfu o profilu C przy I progu wynosi 22,5 mm, przy XII - 25 mm.

Gitarę wyposażono w przetwornik piezoelektryczny zamontowany w mostku i przedwzmacniacz Takamine TK-40B, którego wyposażenie stanowią: tuner chromatyczny z wyświetlaczem LED, trójpasmowa korekcja z parametrycznym środkiem w zakresie 400 Hz - 1 kHz, układ BASS BOOST, wyłącznik regulacji barwy, przycisk do sprawdzania stanu baterii z diodą. W module preampu została zintegrowana komora baterii 9 V. Gniazdo wyjściowe jest jednocześnie zaczepem paska, drugi kołek przykręcono do stopki gryfu. W fabryce założono struny D’Addario.

W PRAKTYCE

Gitara prezentuje się efektownie i elegancko, nie jest przeładowana zbytecznymi ornamentami. Końcówki progów są starannie oszlifowane, akcja strun na tyle niska, że gra się wygodnie, a struny nie uderzają o progi. Pokaźne gabaryty pudła rezonansowego i okrągły profil odsuniętej daleko szyjki wymagają zupełnie innego ustawienia rąk niż w zwyczajnym basie. Prawy kciuk szuka punktu podparcia i znajduje go dopiero na końcu podstrunnicy. Po paru dniach gra się na niej znacznie pewniej, choć nie tak komfortowo jak na basie elektrycznym.

Akustycznie bas odzywa się zaskakująco głośno, dźwięk jest głęboki a jednocześnie wyraźnie osadzony i czytelny. Po podłączeniu do wzmacniacza ujawniają się cechy przetwornika piezoelektrycznego, które w przypadku gitary akustycznej są pożądane (jak np. wyeksponowana góra), jednak w przypadku basu bywają problematyczne. Ponieważ głębokość korekcji jest umiarkowana, bardzo pożyteczny okazuje się filtr podbijający dół pasma, który po pierwszym wypróbowaniu właściwie zawsze pozostaje włączony, by utrzymać równowagę pasmową. Dół jest czytelny a po włączeniu filtru wystarczająco mocny, środek lekko matowy, ale łatwy w kontroli dzięki parametrycznej korekcji. Jedynie góra pasma ze względu na specyfikę piezoelektryka jest nieco sucha, co w warunkach estradowych nie przeszkadza, bo przykryją ją inne instrumenty.

Natomiast podczas nagrywania nie warto ograniczać się do piezo, a postawić przed gitarą mikrofon wilekomembranowy, który odda ciepło i głębię wyjątkowo szlachetnego brzmienia akustycznego. Wraz ze świetnym wyglądem to najmocniejsze strony tego instrumentu, który z biegiem czasu rozgrywa się i brzmi coraz lepiej.

www.emuzyk.pl
www.takamine.com