John i Fraser Taylor (Young Guns)

Zacząłem oswajać się z gitarą kiedy miałem... siedem lat. Uczyła mnie niewidoma pani. To ona pokazała mi jak grać, znasz piosenkę “What Do You Do With A Drunken Sailor?"?

Nauczyła mnie tego na gitarze. To była pierwsza rzecz, jaką potrafiłem zagrać. I właściwie nie spodobał mi się ten rodzaj muzyki. Odstawiłem sprzęt na kilka lat, ale wróciłem do niego ponownie, kiedy miałem mniej więcej dwanaście lat.

Rozpocząłem grę na gitarze będąc mniej więcej dziesięciolatkiem, ale przykładać się do tego zacząłem mając dopiero jakieś trzynaście-czternaście lat. Przestałem udawać, że umiem grać i uczyłem się na poważnie.

Kiedy miałem dwanaście lat, przyjaciel dał mi do przesłuchania kasetę Metalliki. Po jej odsłuchaniu stwierdziłem “To jest niesamowite. Załóżmy razem zespół". Wtedy byłem tylko ja i on, pisząc piosenki na naszych akustykach i grając je sobie wzajemnie do telefonu. Właśnie od tamtego momentu, to było to, co chciałem robić. Wydaje mi się, że wyszło całkiem nieźle.

Graliśmy w zespołach, odkąd mieliśmy jakieś piętnaście-szesnaście lat. Na początku w różnych, a potem John dołączył do Young Guns w 2007 r. Nie. W 2003.

Nie pamiętam, kiedy to było.

Nie wiem. Mieliśmy tylu członków w międzyczasie, że nie pamiętam. [John dołączył do zespołu w 2007 roku - przyp AT]

Tak, masa ludzi.

Byliśmy wtedy zupełnie innym zespołem. Prawdopodobnie w 2008 roku powinniśmy byli zmienić nazwę. [Do kapeli dołączył ostatni członek obecnego składu, basista Simon Mitchell - przyp AT] Wtedy właśnie wyrzuciliśmy wszystkie stare piosenki i zaczęliśmy od początku.

Za dziesięć lat będę bardzo stary.

Prawdopodobnie martwy.

Chciałbym powiedzieć, że nadal będziemy to robić, ale kto wie. Kto wie.

Dokładnie.

Nie mamy planu awaryjnego, jeśli ten nie wypali.

Mam nadzieję. Ale za dziesięć lat... Kto wie? Może McDonald’s.

Mam nadzieję, że nie.

Naprawdę dobrze. Byliśmy przygotowani zanim weszliśmy do studia. Nie czuliśmy się tak przy nagrywaniu pierwszego albumu. Mieliśmy o wiele więcej czasu, aby pisać. No i cały proces nagrywania był o wiele bardziej spokojny. Nagrywaliśmy w Tajlandii. Miałem dobre przeczucie kiedy wyszliśmy ze studia. Nie było tak za pierwszym razem. Uważałem, że były rzeczy, które moglibyśmy dopracować, aby były jeszcze lepsze. Ale skończył nam się czas i pieniądze, więc naprawdę nic nie mogliśmy z tym zrobić. Tym razem było zupełnie inaczej - było dobrze.

Tak, było prawie perfekcyjnie. Nie moglibyśmy marzyć o niczym więcej. Naprawdę.

Ja gram na Gibson Les Paul Classic Custom. Kocham tę markę od zawsze. Pamiętam, gdy pierwszy razem zobaczyłem, a potem trzymałem jedną w rękach. Szczerze, to trząsłem się jak osika, bo byłem przekonany, że są tak drogie i wartościowe. Nie chciałem jej nosić, ponieważ bałem się, że ją upuszczę. To jest gitara mojego wyboru.

Ja głównie gram na Fenderze Telecasterze. Mam wersję Standardową i Deluxe. Gram na nich na przemian.

Tak. Właśnie w taki sposób nasza muzyka funkcjonuje. Ja gram większość części rytmicznych

Fraser gra większość części prowadzących. Tak, solówki przeważnie też są moje.

Powiedziałbym, że wykonany na zamówienie Les Paul. Gibson robi je w swoim sklepie. Sądzę, że kosztują niesamowite ilości pieniędzy, a czas realizacji takiego zlecenia to mniej więcej rok. Nie wiem czy kiedykolwiek będę miał taką, ale tak - to jest moja gitara marzeń.

To samo ze mną. Wykonany na zamówienie Telecaster. Ale prawdopodobnie kosztuje o wiele za dużo. Może kiedyś.

Nie powiedziałbym, że jest piosenka, której NAPRAWDĘ nie lubimy grać. Wiesz, kiedy gra się je już tyle razy niektóre, starsze utwory zaczynają być męczące.

Wiesz, “In The Night" jest drugą piosenką, którą napisaliśmy.

Hm, tak.

I w porównaniu do nowych utworów, czuję, że one są po prostu lepsze.

Tak, bardziej dojrzałe. Nowy materiał odpowiada temu, gdzie jesteśmy teraz pod względem rozwoju muzycznego. Kiedy grasz piosenkę, którą napisałeś nie wiem ile lat temu - jakieś trzy czy cztery, wydają się one już trochę przestarzałe. Wiesz, o co mi chodzi?

Może zagramy “In The Night" kiedy wrócimy do Polski.

Spróbujemy o tym pamiętać.

Tak. Trzymaj się tego. Jest ciężko na początku. Palce bardzo bolą, z biegiem czasu opuszki ci stwardnieją, ale nie przestawaj grać. Przyzwyczaisz się i będzie to naprawdę fajną zabawą.

Graj to, co ty chcesz. Nie to, co ktoś ci każe. Inaczej to będzie nudne i szybko się zniechęcisz.

Nie ma problemu.

Cała przyjemność po mojej stronie.