Angst Skvadron

Od czasu do czasu zdarza mi się przeglądać recenzje dotyczące mojej muzyki. Co więcej, czasem nawet je czytam. Niektóre bywają całkiem interesujące, napisane z sensem, zarówno te pozytywne, jak i krytyczne. Często, żeby nie powiedzieć przeważnie, recenzent jest jednak tak daleko od istoty rzeczy, że jedyne co mi pozostaje, to pusty śmiech. Tego typu 'opinii' czy 'ocen' nie mogę traktować poważnie, więc konsekwentnie je olewam. Koniec końców, i tak zresztą okazuje się, że to, co naprawdę ma dla mnie znaczenie, to mój własny pogląd na muzykę, którą tworzę.

Generalnie, muzykę na kolejny album mam już w zasadzie napisaną. Wszystko wskazuje na to, że nowa płyta będzie jeszcze bardziej pokręcona niż dwa pierwsze materiały Angst. Z drugiej strony, w mojej ocenie kolejny krążek nie wykroczy poza ramy muzycznej ścieżki, jaką od początku konsekwentnie podąża Angst Skvadron.

Może jest, może nie jest. Nie mnie to rozstrzygać. Jeśli mam być szczery, nie mam pojęcia, co myślą na ten temat słuchacze. Wiem w każdym razie na pewno, że jeśli o mnie chodzi, nigdy nie miałem wątpliwości, jaki ten projekt powinien być, jak ma brzmieć. Czy coś dziś bym zmienił? Chyba nie, ponieważ efekt końcowy w przypadku obydwu tych albumów w pełni odpowiada moim oczekiwaniom. Z drugiej strony, zawsze mogę zmiksować wybrane kawałki i wydać je razem z jakimś niepublikowanym dotąd materiałem. Prawda jest taka, że możliwości w zakresie zabawy z brzmieniem czy rozmaitych modyfikacji pierwotnych wersji przy użyciu najróżniejszych efektów, miksów, z odpowiednim wykorzystaniem wokali czy klawiszy są obecnie niczym nieograniczone. Najlepszym tego potwierdzeniem niech będzie całkiem spora liczba opublikowanych utworów Angst Skvadron.

Trudno to przewidzieć, pewnie czas pokaże. Angst Skvadron wciąż gra w stylu, od którego zaczął. Myślę, że zespoły takie jak Ulver czy im podobne, wraz z drastyczną zmianą stylu, powinny rozważyć także zmianę szyldu.

Stary, trafiłeś w samo sedno. Jeżeli fan Urgehal spodziewa się odkryć w Angst Skvadron kolejny klasycznie blackmetalowy projekt, najprawdopodobniej poczuje się (co najmniej) lekko zaskoczony, może rozczarowany. AS nie jest zespołem blackowym. Nie wiem i nie chcę wiedzieć, jak zaklasyfikować ten rodzaj muzyki. Nie interesuje mnie to. Nie ma to dla mnie żadnego znaczenia. W każdym razie, jest to bez wątpienia podziemne granie, które w warstwie lirycznej przepełnione jest nienawiścią i złem w równej mierze co Urgehal. Może dla niektórych będzie to mieć jakieś znaczenie. Zwłaszcza dla tych, którzy być może doszli już do wniosku, że jestem za stary lub za miękki na to, by grać prawdziwy, brutalny, satanistyczny black metal. Angst Skvadron to po prostu inny sposób wyrażenia siebie, zarówno jeśli chodzi o teksty, jak i aspekt muzyczny. Moim zdaniem AS jest nie mniej interesujący, a przy tym pełen negacji, co Urgehal; chociaż to Urgehal zawsze będzie dla mnie zespołem pierwszej wagi, niepodważalnym priorytetem.

Angst Skvadron to wypadkowa wielu wpływów, połączenie rozmaitych muzycznych stylów i gatunków. Black metal jest jednym z nich. Tylko i aż. Moim zdaniem jednak black metal jako taki powinien pozostać ściśle satanistyczny, oldschoolowy, brutalny i zły. Warstwa instrumentalna nie powinna wykraczać poza 'klasyczne' instrumentarium, tj. gitarę, bas, bębny oraz wokal. To 'święty', czysty gatunek. Nie uznaję mieszania go z czymkolwiek innym. Wszystko, co nie spełnia tych warunków, nie jest i nie może być black metalem!

Dragi pojawiają się głównie przy okazji Angst, chociaż aktualnie z różnych przyczyn staram się zapanować nad nałogiem. Generalnie, tak już jakoś jest, że kiedy znajdę się wśród ludzi, trudniej mi wytrzymać bez prochów. Nie wiem, dlaczego tak się dzieje. Może to efekt otaczającej mnie, wszechogarniającej ludzkiej głupoty. Przeważnie czuję się wśród ludzi jak obcy.

Przede wszystkim osobiste przeżycia, moje własne doświadczenia, sporo na temat różnych metod wyrażania nienawiści wobec ludzkiego gatunku. Plus, o prochach rzecz jasna, o których wspomniałeś wcześniej. 'Nie próbuj opanować szaleństwa!".

To, co obejrzałeś, wydarzyło się naprawdę. Pewnej nocy moja dziewczyna sfilmowała mnie, by pokazać mi później, co się wtedy ze mną działo. Nie było w tym nic zabawnego, ale po pewnym czasie uznaliśmy, że damy ten materiał RM (drugi gitarzysta AS). On zmontował z tego video.

Pomysł narodził się chyba w wyniku kolejnej narkotykowej przygody. Jak zwykle, grałem na gitarze i nagle, w którymś momencie, kawałek był gotowy.

Nie, nigdy nie brałem tego pod uwagę. Wyjątki takie jak ten utwór to raczej efekt przypadku. Generalnie, nie planowałem i raczej nie planuję używać w przyszłości czystych wokali w muzyce AS. Wydaje mi się, że do większości utworów zdecydowanie  bardziej pasuje skrzek.

Zgadzam się, że jego brzmienie może wywoływać skojarzenia z Burzum. Choć to zupełnie niezamierzony efekt. Zamysł dotyczący teledysku narodził się w mojej głowie. Następnie zrealizowaliśmy ten pomysł wspólnie z RM, starając się wiernie oddać zarysowany przeze mnie scenariusz. W ostatniej fazie RM dodał jeszcze trochę od siebie i, chociaż nie miałem tego w planach, ostateczna wersja wyszła, moim zdaniem, perfekcyjnie. 

Doświadczyłem kiedyś zespołu stresu pourazowego, który zdiagnozowano u mnie około 2003 roku. Przerodził się on następnie w aerofobię. To kolejny zaliczony punkt na mojej czarnej liście psychicznych zwichnięć. Nie znoszę latać. Tak czy owak, 'Aerophobia' to akurat całkiem fikcyjny tytuł, wymyślony przez O.M.P. w związku z kontekstem napisanych przez nią liryków. Tak naprawdę utwór ten dotyczy innego problemu, a mianowicie duszności wywołanych lękiem przed przestrzenią. To metafora lęku przed życiem jako takim.

Nie sądzę, by coś podobnego kiedykolwiek miało się wydarzyć, ale... gdybym faktycznie dostał ofertę i miał do tego przekonanie, gdybym poczuł inspirację, to właściwie czemu nie?

Przeważnie jest tak, że pomysły przychodzą same, kiedy po prostu gram na gitarze. Poza tym, inspirują mnie dokonania rozmaitych, klasycznych gitarzystów, czy może szerzej -  muzyków w ogólności.

Zdecydowanie, obecny skład wydaje się być bardzo stabilny. Czujemy się ze sobą bardzo dobrze, a każda wspólna próba to prawdziwy odlot. Trasa AS prawdopodobnie dojdzie do skutku, ale raczej nie wcześniej niż za rok, może półtora. Wszystko przez inne projekty, którymi będę zajęty w najbliższym czasie. Zagraliśmy jak dotąd trzy koncerty w Norwegii, pojawimy się też wkrótce (3 lipca) w Niemczech na Under The Black Sun. Poza tym, w tej chwili nie mamy w planach żadnych innych występów na żywo.

Masz rację, bas odgrywa bardzo istotną rolę w muzyce AS. Jednak sposób, w jaki komponuję, polega na tym, że najpierw tworzę wszystko na gitarę. Kiedy wchodzę do studia, ogrywam gotowy materiał na basie w poszukiwaniu najfajniejszych linii brzmieniowych dla tego instrumentu. Masa materiału powstaje właśnie w ten sposób, także jeśli chodzi o klawisze.

Lista jest zbyt długa, by opisać tu wszystko od początku do końca. Sprzęt, którego używam najczęściej to: gitara Jackson Kelly US Model, bas Rickenbacker, Piano, Minimoog, Arp Axxe, Korg Polysix, Hohner Clavinet D6, Mellotron, Vocoder, Ludvig Drums, etc.

Po raz pierwszy sięgnąłem po gitarę w 1989, ale tak naprawdę zacząłem grać dopiero w 1990, w wieku mniej więcej 13 lat. Do grona moich ulubionych gitarzystów zaliczyłbym przede wszystkim Dave'a Murray, Dave'a Mustaine, Marty Friedman'a, Ralph'a Santolla, James'a Murphy, Chuck'a Schuldiner'a i Steve'a Howe.

To ja dziękuję. Pozdrowienia dla fanów AS. Fuck the world!