Metallica - wieczni bohaterowie

M JAK MUZYKA

Kiedy muzycy odkryli, że ich albumy można łatwo, a do tego za darmo, ściągnąć z internetu, a konkretnie ze strony internetowej Napster, pozwali jej właściciela do sądu. Wywołało to bardzo nieprzychylną reakcję fanów, którzy zamiast poprzeć członków zespołu, wypisywali na forach internetowych krytyczne uwagi pod ich adresem. Na stronach ukazywały się karykatury Hetfielda i Ulricha, ukazujące artystów jako ludzi samolubnych i nastawionych wyłącznie na zysk. Pomimo przeszkód sprawa doczekała się pozytywnego rozwiązania: Napster został zamknięty. Hetfield tak skomentował tamte wydarzenia: "Muszą być jakieś zasady gry. Jeśli ich nie ma, muzycy po prostu przestaną robić muzykę, bo nie będzie można na tym zarobić na chleb". Teledysk Metalliki do utworu "St. Anger" stał się okazją do stworzenia swego rodzaju dokumentu o muzyce rockowej. Powstał bowiem film "Some Kind Of Monster", fascynujące dzieło o największym metalowym zespole na świecie, którego członkowie kłócą się, godzą i... robią muzykę. Widzimy w nim Hetfielda, który wściekły wypada ze studia nagrań, a także Larsa Ulricha, cieszącego się jak dziecko, gdy udaje mu się sprzedać bezcenną kolekcję dzieł sztuki. To zajmujący film, absolutnie obowiązkowy dla wszystkich fanów zespołu. Otrzymał on nawet nagrodę Independent Spirit Award dla najlepszego dokumentu 2005 roku.

E JAK EKSPERYMENTY I "ENTER SANDMAN"

Zespół można oskarżać o wiele rzeczy, jednak z pewnością nie o to, że nie eksperymentowali z brzmieniem i techniką gry. Od początku istnienia grupy jej członkowie nieustannie poszukiwali swojego stylu oraz brzmienia. W ciągu ostatnich piętnastu lat Metallica ciągle poszerzała zakres muzycznych poszukiwań. Prezentowali różne style gry: od thrash metalu przez rock, zahaczając niekiedy o bluesa czy nawet country. "Enter Sandman" był punktem zwrotnym w karierze zespołu. Podobno Kirk Hammett stworzył główny riff utworu, ćwicząc podczas bezsennej nocy. Kiedy Ulrich usłyszał nowy kawałek, był pewien, że stanie się on wielkim przebojem. Po drobnych poprawkach utwór ten trafił na singla promującego Czarny Krążek. "Enter Sandman" został hymnem metalowym, uwielbianym przez fanów. Zapytaj metalowca, jaki riff chciałby napisać, a 83% odpowie: riff do "Enter Sandman".

T JAK I TELEDYSKI

Metallica nie jest pierwszym zespołem w historii, który grał thrash metal. Jednak właśnie on przyczynił się do spopularyzowania tego gatunku. Scott Ian z grupy Anthrax uważa, że prawdziwym pionierem szybkiego thrash metalu był Dave Mustaine, który grał w Metallice od 1981 do 1983 roku. Oficjalnie uważa się, że pierwszym utworem thrash metalowym był pochodzący z roku 1981 "Unleash The Beast Within" zespołu Overkill. Kawałek ten nie trafił jednak do szerszej publiczności. Dopiero "Hit The Lights", utwór otwierający debiutancki album Metalliki, "Kill ‘Em All" sprawił, że ludzie zainteresowali się tym nurtem.

Wydana w 1988 roku płyta "...And Justice For All" to kolejny znaczący album w dorobku grupy. W utworach z tej płyty muzycy skupili się na graniu typowo technicznym - jest tam wiele skomplikowanych partii perkusyjnych i gitarowych. Niektóre z nich są tak rozbudowane aranżacyjnie, że nie sposób usłyszeć ich na koncertach. Przykładem może być otwierający płytę utwór "Blackened", zbudowany na metrum 7/8. Muzycy zdecydowali się również większą kampanię promocyjną. Postanowili nakręcić teledysk do utworu "One". Było to sporą niespodzianką dla fanów, ponieważ zespół zastrzegał się, że nigdy nie nagra żadnego wideoklipu. Nagrywanie teledysku rozczarowało część fanów, którzy zarzucili muzykom komercję. Tym bardziej że teledysk wzbudził kontrowersje: pojawiają się w nim fragmenty z filmu wojennego "Johnny Got His Gun" z 1971 roku. To jeden z najbardziej krwawych i jednocześnie przejmujących klipów w historii. Jego bohaterem jest żołnierz, któremu granat urwał kończyny, dlatego błaga on Boga o śmierć.

A JAK "ANAESTHESIA" I ALBUM Z ORKIESTRĄ

Można przyjąć, że jak dotąd nikt nie napisał lepszego metalowego utworu instrumentalnego niż panowie z grupy Metallica. Na początku swojej kariery zespół stworzył kilka wybitnych utworów instrumentalnych, które cechowały się rozbudowanymi riffami, oraz solówki inspirowane muzyką klasyczną. Na wszystkich albumach do "...And Justice For All" znajdują się tego typu kompozycje. Jest wśród nich utwór grany na basie przez Cliffa Burtona, zatytułowany "Anaesthesia (Pulling Teeth)", jak również monumentalny "Orion", tajemniczy "Call Of Ktulu" czy wreszcie ostatni z nich, "To Live Is To Die", który zawiera riffy stworzone jeszcze przez Burtona.

W 1999 roku zespół wydał płytę "Symphony And Metallica". Album został nagrany podczas dwóch koncertów z San Francisco Symphony Orchestra. Aby wybić się ponad orkiestrę, muzycy musieli dostosować się do niej i grać głośniej niż zwykle. "Podczas naszych koncertów robiliśmy pauzę i zaczynaliśmy grać riffy tam, gdzie nam pasowało. Z orkiestrą nie mogliśmy tak grać, musieliśmy idealnie zgrać się pozostałymi muzykami" - mówi Hetfield.

L JAK LEGENDARNE BRZMIENIE

Charakterystyczne dla Metalliki brzmienie oraz styl gry, głównie rytmicznej, stały się drogowskazem dla gitarzystów metalowych. Podkręcili oni wysokie i niskie tony, przycinając jednocześnie środek pasma, dzięki czemu stworzyli brzmienie oryginalne i łatwo rozpoznawalne. Nie jest to tak proste, jak by się mogło wydawać: nie wystarczy jedynie odpowiednio ustawić pokrętła we wzmacniaczu. Muzycy spędzili mnóstwo czasu w studiu, eksperymentując z ustawieniem mikrofonu, szczególnie w ciągu ostatnich lat. Niektóre brzmienia, uważane za najlepsze, udało im się uzyskać dzięki ustawieniu mikrofonów z tyłu zestawu głośnikowego. Najbardziej ekstremalną wersję brzmienia tego typu można usłyszeć na płycie "...And Justice For All". W późniejszych latach brzmienie gitary uległo złagodzeniu. Na Czarnym Krążku Hetfield i Hammett używają już więcej środka.

L JAK LEKCJE GRY NA GITARZE I LOS

Kirk Hammett nie nauczył się grać na gitarze w dwa tygodnie. Jego nauczycielem był nie kto inny, jak sam Joe Satriani. Hammett pobierał lekcje gry u mistrza zanim zasilił szeregi grupy. "Uczyłem się o tonacjach, akordach i skalach. Joe pokazywał mi jakąś zagrywkę, a ja próbowałem ją powtórzyć. Nie mówiłem mu o tym, ale po każdej lekcji szedłem do domu i pracowicie rozpracowywałem zagrywkę, którą pokazał mi wcześniej" - wspomina Hammett. Joe miał powiedzieć o Kirku: "Kiedy jesteś nauczycielem i naprzeciwko ciebie siedzi ktoś taki, jak Kirk Hammett, zapomnij wszystko, co do tej pory wiedziałeś o gitarze".

Członkowie zespołu często musieli zmierzyć się z przeciwnościami losu. Na szczęście zawsze wychodzili z nich cało. Śmierć, pożary czy alkoholizm zostały na stałe wpisane w historię grupy. Gdy zmarł Cliff Burton, członkowie zespołu rozpoczęli przesłuchania w celu znalezienia jego następcy. Wiedzieli, że tego życzyłby sobie Burton. James Hetfield miał poważne problemy alkoholowe. W 2004 roku, zanim grupa nagrała "St. Anger", poddał się dwunastomiesięcznej terapii odwykowej. Hetfield kilka razy ulegał także kontuzjom podczas jazdy na deskorolce (której jest fanem), miał również nieprzyjemne doświadczenia, związane z pokazami pirotechnicznymi. Wówczas poparzył się w czasie pirotechnicznego pokazu na scenie. Doznał oparzeń trzeciego stopnia lewej ręki i górnej części ciała oraz oparzeń pierwszego stopnia ręki prawej.

I JAK INTENSYWNE KOSTKOWANIE I IMPREZA Z GWIAZDĄ

James Hetfield jest powszechnie uważany za najlepszego gitarzystę rytmicznego na świecie. Jego gitara brzmi perfekcyjnie, selektywnie i jest doskonale osadzona w sekcji, za co Hetfield jest podziwiany przez całe rzesze gitarzystów. Muzyk ten kostkuje z góry na dół z zawrotną szybkością. Według powszechnej opinii potrafi robić to szybciej i dokładniej niż ktokolwiek inny. To jeszcze nie wszystko. Hetfield gra skomplikowane riffy i jednocześnie śpiewa. To sztuka, której opanowanie zajęłoby zwykłemu człowiekowi całe życie. Wsłuchajmy się w riffy w refrenie "Sad But True", a wszystko stanie się jasne. Metallica ma niewyobrażalną ilość fanów na całym świecie i trzeba przyznać, że bardzo o nich dba. Dla nich członkowie zespołu stworzyli pomysłową konstrukcję o nazwie Snake Pit, czyli miejsce w centrum sceny, przeznaczone dla gości specjalnych. Muzycy organizują także jam sessions, "Metallicaddicts", podczas których fani mają niepowtarzalną okazję zagrać ze swoimi idolami na jednej scenie. Również strona internetowa grupy jest bardzo rozbudowana i stanowi jedną z najlepszych stron dedykowanych muzykom i fanom jednocześnie.

C JAK CLIFF I COVERY

Na początku kariery Hetfield i Ulrich postawili sobie za cel zwerbowanie do zespołu pewnego basisty, którego zobaczyli na koncercie w klubie Troubadour w Los Angeles. Był to Cliff Burton. Hetfield wspomina: "Słyszeliśmy niesamowitą solówkę, ale nie widzieliśmy żadnego gitarzysty. Okazało się, że to był Cliff! Grał na basie z użyciem efektu wah wah". Co Burton wniósł do zespołu? Był nie tylko autorem wczesnych riffów grupy, które przeszły potem do klasyki, ale również wprowadził członków zespołu w tajniki teorii muzycznej, o której wcześniej nie mieli pojęcia. Jego tragiczna śmierć w wypadku samochodowym w 1986 roku była niepowetowaną stratą dla całego świata muzycznego. Wypadek miał miejsce w Szwecji, podczas trasy koncertowej. Autobus wiozący muzyków wpadł poślizg, a Cliff wyleciał przez przednią szybę. Na pogrzebie Burtona został zagrany utwór "Orion", natomiast na płycie "...And Justice For All" znalazła się kompozycja "To Live Is To Die", w której słychać recytowany wiersz Cliffa Burtona o tym samym tytule. Grupa wydała także specjalne wideo, "Cliff’em All!", będące hołdem dla nieżyjącego kolegi.

Po śmierci Cliffa Burtona w 1986 roku Metallica zrobiła sobie dwuletnią przerwę w komponowaniu i koncertowaniu. W tym czasie grupa wydała płytę z coverami, zatytułowaną "Garage Days Re-visited". Nowy basista, Jason Newsted, mógł w ten sposób zaprawić się w grze przed nagraniem kolejnego albumu, "...And Justice For All". Krążek "Garage Days" zawiera utwory, które zainspirowały członków Metalliki w młodości. W przeciwieństwie do poprzedniej płyty, ta była szybka, nieco surowa i nie do końca perfekcyjna aranżacyjnie. Metallica to zespół wyjątkowy. Czy jest grupa, może poza The Beatles, której utwory doczekały się takiej ilości coverów? W niektórych sklepach muzycznych można znaleźć specjalny dział pod tytułem "Metallica Tribute Albums". Debiutancka płyta zespołu, "Kill ’Em All", była pierwszym prawdziwie szybkim albumem metalowym. "Master Of Puppets" to kamień milowy w historii thrash metalu. Na Czarnym Krążku, który był drastycznym zwrotem grupy, muzycy udowodnili, że można mieszać metal z muzyką łagodniejszą i wciąż sprzedawać miliony płyt. To pewne: ich muzyka miała wpływ na całe pokolenia artystów. Jest tak po dziś dzień.

A JAK ALKOHOL

W 1983 roku gitarzysta Dave Mustaine został wyrzucony z zespołu z powodu pijaństwa. Ten utalentowany i ambitny muzyk postanowił założyć własną grupę. Udał się do Los Angeles i tam powołał do życia Megadeth. Nie trzeba wspominać, że zespół ten odniósł ogromny sukces. Sprzedał piętnaście milionów płyt. Mustaine wyjawił w "Some Kind Of Monster", że wciąż ma żal do kolegów z poprzedniej grupy o to, jak go potraktowali. Mimo to artysta twierdzi, że powinien podziękować Hetfieldowi za to, że dzięki niemu powstał zespół Megadeth i możemy słuchać takich płyt, jak "Rust In Peace" czy "Countdown To Extinction".

W tym roku mija piętnaście lat od wydania Czarnego Krążka

Rok 1991 to czas wielkich wydarzeń w świecie muzycznym. Światło dzienne ujrzały trzy albumy, które zmieniły oblicze sceny muzycznej. Były to: "Nevermind" Nirvany, "BloodSugarSexMagik" Red Hot Chili Peppers i Czarny Krążek grupy Metallica. Płyty prezentowały bardzo różne style, ale na równi wstrząsnęły muzyką, a ich wpływ widoczny jest po dziś dzień. "Nevermind" wypromował grunge, który zmiótł ze sceny większość długowłosych rockmenów w skórach. "BloodSugarSexMagik" był ostrym albumem funky, który znalazł się u podstaw rap metalu i nu-metalu.

Czarny Krążek zrobił z członków Metalliki niemal bogów. Pokazał fanom rocka, że heavy metal może zdominować główny nurt muzyczny, może wejść na szczyty list przebojów, może być emitowany w takich stacjach, jak MTV i, co więcej, zebrać wiele muzycznych nagród. No i można na nim zarobić miliony. Zespołem metalowym, któremu udało się osiągnąć sukces przed Metalliką, był Black Sabbath w 1974 roku, Iron Maiden dziesięć lat później i Guns N’ Roses w roku 1990.

Jak zespołowi z San Francisco udało się osiągnąć taki sukces? Muzycy wcześniej specjalizowali się w graniu thrash metalu, który - z punktu widzenia showbiznesu - jest gatunkiem niszowym. Odnosili sukcesy, ale to, co wydarzyło się po Czarnym Krążku, przeszło ich najśmielsze oczekiwania. Jaka jest recepta na sukces? Po pierwsze Hetfield i Ulrich, którzy zajmowali się pisaniem piosenek, uprościli kompozycje i zrezygnowali ze skomplikowanych aranżacji. Wcześniejszy album, "...And Justice For All" był wybitnie techniczny. Czarny Krążek zawiera praktycznie same przeboje, a stał się atrakcyjny nie tylko dla fanów metalu. Na płycie znajdują się dwie ballady: "Nothing Else Matters" i "Unforgiven", które stały się prawdziwymi hitami. Produkcja płyty to najwyższy światowy poziom, czego dowodem może być realizacja utworów "Enter Sandman" czy "Sad But True". Producent Bob Rock i zespół poświęcili cały rok na samo nagrywanie w studiu.

Metallica i wytwórnia płytowa Elektra zainwestowali w wideoklipy, promujące Czarny Krążek. MTV puszczała je dzień i noc, dzięki czemu cały nakład płyty sprzedał się w rekordowym tempie.

GITARY

Gitarzyści z Metalliki zawsze grali na najlepszym sprzęcie. Na płycie "St. Anger" Hetfield używał gitary barytonowej ESP Grynch o skali 27", zrobionej specjalnie na zamówienie. Na korpusie instrumentu znalazły się połyskujące czerwone i zielone płomienie. Firma ESP wypuściła ostatnio na rynek gitarę Truckster, sygnowaną nazwiskiem Hetfielda. Kirk Hammett ma w swoim arsenale gitarę, której korpus jest wykonany z przezroczystego tworzywa. W środku znajduje się gęsta, niebieska ciecz.

 

DLACZEGO JESTEM FANEM GRUPY METALLICA?

SCOTT IAN (ANTHRAX)
"JEŚLI PORÓWNA SIĘ "MASTER OF PUPPETS" Z INNYMI PŁYTAMI, KTÓRE UKAZAŁY SIĘ W 1986 ROKU, WYRAŹNIE WIDAĆ, ŻE ZESPÓŁ WYPRZEDZAŁ SWOJE CZASY O JAKIEŚ DWADZIEŚCIA LAT".

ZACKY VENGEANCE (AVENGED SEVENFOLD)
"ZANIM NAGRALIŚMY NASZ NAJNOWSZY ALBUM, SŁUCHALIŚMY "MUSTER OF PUPPETS" I CZARNEGO KRĄŻKA W POSZUKIWANIU INSPIRACJI. RIFFY NA TYCH PŁYTACH SĄ NIESAMOWITE. UTOŻSAMIAMY SIĘ Z MUZYKAMI Z METALLIKI, KTÓRZY MÓWILI: "JESTEŚMY MŁODZI, MAMY SWOJĄ PUBLICZNOŚĆ, PISZEMY MUZYKĘ, JAKĄ CHCEMY I POKAZUJEMY RESZCIE ŚWIATA ŚRODKOWY PALEC." DZIĘKI TAKIEMU PODEJŚCIU METALLICA STAŁA SIĘ NAJLEPSZYM ZESPOŁEM NA ŚWIECIE".

MATT HEAFY (TRIVIUM)
"BARDZO WIELE NAUCZYŁEM SIĘ OD JAMESA HETFIELDA. DOWIEDZIAŁEM SIĘ, JAK GRAĆ NA GITARZE I JEDNOCZEŚNIE ŚPIEWAĆ. CODZIENNIE PO POWROCIEZE SZKOŁY GRAŁEM "SANITARIUM". LUDZIE PYTAJĄ MNIE, GDZIE NAUCZYŁEM SIĘ TAK GRAĆ NA GITARZE, A JA IM MÓWIĘ, ŻE PO KILKA GODZIN DZIENNIE GRAŁEM UTWORY Z "MASTER OF PUPPETS", AŻ W KOŃCU NAUCZYŁEM SIĘ ICH!"

MARK MORTON (LAMB OF GOD)
"PIERWSZY RAZ USŁYSZAŁEM METALLIKĘ KIEDY MIAŁEM TRZYNAŚCIE, MOŻE SZESNAŚCIE LAT. UCZYŁEM SIĘ WTEDY GRAĆ NA GITARZE I OD RAZU WIEDZIAŁEM, ŻE METALLICA JEST NAJLEPSZA".

BRENT HINDS (MASTODON)
"KIEDY PO RAZ PIERWSZY USŁYSZAŁEM "MASTER OF PUPPETS", POMYŚLAŁEM SOBIE: "CI KOLESIE TO POTRAFIĄ GRAĆ!" PAMIĘTAM, ŻE BYŁEM POD DUŻYM WRAŻENIEM, CZUŁEM, JAKBYM BYŁ POD WPŁYWEM JAKIEJŚ TAJEMNICZEJ SIŁY. POCZUŁEM SIĘ TEŻ TROCHĘ ZNIECHĘCONY, WIEDZIAŁEM, ŻE NIGDY NIE BĘDĘ GRAĆ W TAKIM ŚWIETNYM ZESPOLE".