Sebastian Riedel (Cree)

Od dziecka o tym marzyłem, miałem kontakt z tym światem muzycznym, ale przede wszystkim z dźwiękami które jakoś do mnie trafiały i do dzisiaj mam takie uczucie. Po prostu chciałem grać.

Można powiedzieć, że od tego się wszystko zaczęło. To były nasze pierwsze numery, które chcieliśmy grać. Dzięki ojcu poznałem takie zespoły jak Free, Led Zeppelin, Lynyrd Skynyrd… mógłbym wymieniać długo! To był czas gdy nie było to tak dostępne jak dziś. Pamiętam jak dostałem taśmę Guns N Roses i ojciec powiedział mi, że za rok będzie to najbardziej znana kapela na świecie i tak właśnie się stało (śmiech). Z moich znajomych nikt tego nie znał jeszcze wtedy! To były czasy!

Zawsze ktoś będzie porównywał. Gramy może trochę podobny rodzaj muzyki, ale trudno żeby było inaczej - na tym się wychowałem. Mamy przecież te same inspiracje muzyczne.

Czasem mnie korci nieco mocniejsze granie - jestem jakby nie było pokoleniem kiedy królowały takie kapele jak Metallica itd. Zresztą do dzisiaj wracam do tego. Dla mnie ogólnie to jest rock'n'roll i tak już zostanie.

Inspiracją jest dla mnie życie, to co przeżywamy i chwile jakie są w pamięci. Ciężko powiedzieć, ale to się jakoś dzieje.

Myślę, że coraz lepiej. Jest coraz więcej zespołów, które chcą grać. Festiwali też przybywa. Ludzie mają jednak sentyment do żywego grania. Młode zespoły mają też lepszy dostęp do sprzętu i muzyki.

Wszyscy jakoś jeszcze żyjemy (śmiech). Wiadomo, czasem jest lepiej, czasem gorzej. Ale granie jest najważniejsze.

Przeżyłem z Cree kilka pięknych chwil. Ciężko też było. Trudno mi wskazać jakiś moment, bo trochę tego było. Ale najpiękniejsze jest to, że mogę robić to, co kocham.

Z pomysłem wyszedł Metal Mind. To był czas kiedy już mieliśmy nagrany cały materiał na nowa płytę. Początkowo miało się ukazać najpierw DVD, ale pojawił się wydawca płyty: Universal, i przełożyło się to tak, że 29 maja była premiera CD "Diabli nadali", już trzy tygodnie później, bo 18 czerwca, DVD "Cree Live". Tak się to poukładało i nic już nie zmienimy. Na koncercie wśród gości był chociażby Piotr Kupicha - byliśmy razem chyba dwukrotnie w USA i zaprosiłem go do udziału, bo chcieliśmy zagrać numer, który razem robiliśmy jakieś 7, 10 lat temu: "Po spowiedzi".

W tej chwili na Gibson Deluxe Gold Top z 1975 roku, Gibson Custom VOS R8, Fender Stratocaster 1957, Fender stratocaster przerobiona z Encore, która jest pierwszą gitarą od ojca, kopii Telecastera, Washburn D12 i Martin D41. Ulubioną jest chyba ta pierwsza.

Jeśli chodzi o brzmienie to każdy chyba podchodzi do tego indywidualnie. Dla mnie oprócz gitary ważny też jest wzmacniacz. Jeśli ma być to brzmienie rock & blues to musi to być lampa. Na pewno instrumenty vintage'owe będą spełniać wymagania.

Jeśli chodzi o mnie to jestem samoukiem, Beno Otręba pokazał mi pierwsze chwyty G, D, A i tak się zaczęło.

Chyba bardziej czuje się gitarzystą, ale daje jakoś radę z tym i tym (śmiech).

Czy ja wiem? Nigdy nie korzystałem z przywilejów. Nie wiem, to takie dziwne pytanie dla mnie.

Oczywiście teraz jesteśmy skupieni na promocji, na jesieni ruszamy z trasą. Myślę, że w przyszłym roku chyba jakaś nowa płyta - może przy okazji 20-lecia. Pożyjemy zobaczymy!