Podobno nie powinno się wierzyć w zabobony, horrory oglądać w ilości umiarkowanej i generalnie dawkować sobie tego typu przyjemności. Ostatecznie trudno obwiniać czarnego kota o to, że jest czarny, bo jeszcze skubaniec może nas oskarżyć o dyskryminację. A piątek trzynastego przecież nie musi być wcale pechowy. A może jednak musi?
Mając nikłą przyjemność kilkukrotnego słuchania tego albumu nie mogę się nie zgodzić, iż nieszczęścia chodzą parami, plagi egipskie występują w ilościach nieparzystych i nawet zielony groszek może być pechowy lub co gorsza krwiożerczy.
Pomimo wyjątkowo usilnych starań nie jestem w stanie znaleźć w tej płycie niczego pozytywnego. Nie umiem też odpowiedzieć sobie na pytanie, po co on w ogóle powstała, bo zakładam, że jakiś powód jednak musiał być... Tak ogromnego i wszechobecnego bałaganu jak ten zaserwowany na tymże "dziele“ nie słyszałam jeszcze nigdy. Zapoznając się z tym materiałem odniosłam wrażenie, że tak naprawdę wszystko jest na nim przypadkowe, kompletnie zagubione i w 90% niepotrzebne.
Całkowity misz-masz stylów, gatunków, języków, dźwięków, pomysłów (a właściwie ich braku). Nic tu nie jest spójne, przemyślane. Brzmi to wszystko tak, jakby zespół wrzucał na krążek co popadnie i co akurat udało się sklecić w sali prób. Brak tu jakiejkolwiek świeżości, króluje wtórność i kompletny marazm. Tu po angielsku pokrzyczymy, tam pośpiewamy po czesku. Dorzucimy chór, damski wokal, będziemy mówić zamiast śpiewać - będzie w sumie wszystko, ale nic z tego nie wyniknie.
Również jakość nagrania jest poniżej krytyki, myślę, że zespół powinien mieć ogromne pretensje do osoby odpowiedzialnej za brzmienie. Nawet w warunkach domowych można osiągnąć dużo lepsze rezultaty. Dokładając do tego marną okładkę projektowaną na kolanie mamy istny obraz nędzy i rozpaczy.
Nie jestem w stanie znaleźć ani jednego plusa na tym albumie, słuchanie go było po prostu stratą czasu. Świat co prawda bardziej by skorzystał gdyby ten materiał w ogóle nie powstał, ale skoro już jest, to niech będzie traktowany ku przestrodze i jako lekcja dla innych - czego nie nagrywać.
Julia Kata
