To być może najbardziej niedoceniony z rodzimych zespołów.
Pochodząca z Oleśnicy Entropia zaczynała od post metalu inspirowanego dokonaniami Isis czy Neurosis, wyróżniającego się z wielu innych tego rodzaju kapel głównie wykorzystaniem elementów shoegaze (czyli gitarowej ściany dźwięku uzupełnionej melodyjnym, lecz niezbyt wyraźnym wokalem). Przez kilka lat muzycy formacji przeszli sporą ewolucję i dziś prezentują niezwykle oryginalny post-black metal.
"Vesper" to ich pierwszy album. Przynosi 6 długich, ciekawych kompozycji z pogranicza black metalu i post rocka. Wyprodukowana przez Kubę Mańkowskiego płyta zaskakuje brzmieniem. Entropia brzmi obecnie zarazem surowo, jak i "atmosferycznie". Zespołowi udało się uchwycić idealną równowagę między black metalem o pozornie niskiej jakości dźwięku, a wysmakowanym post rockiem, stwarzając przestrzeń do muzycznych eksperymentów.
Przy tym wszystkim nie jest to płyta męcząca czy przekombinowana. Słucha się jej znakomicie, od początku do końca. To muzyka, która wciąga. "Vesper" sprawia wrażenie spójnej całości. Idealnie współgrają tu ze sobą wywiedziony z shoegaze hałas, traktowany ewidentnie jako "instrument" black metalowy, "rozmyty" wokal i spokojniejsze, instrumentalne partie. Niekiedy Entropii blisko jest do dokonań Wolves In The Throne Room czy Altar of Plagues (z którymi dzielili scenę), ale to tylko punkty orientacyjne.
Takich poszukujących zespołów jest na polskiej (post - black) metalowej scenie coraz więcej (choćby Thaw czy Obscure Sphinx). Entropia wydaje się być kapelą z nich wszystkich najdojrzalszą, wiedzącą co i jak chce grać. Bardzo polecam ich album.
Krzysztof Kołacki
