Nneka pochodzi z rodziny nigeryjsko - niemieckiej i swoje życie dzieli pomiędzy tymi dwoma krajami. Podobnie, jak wiele czarnoskórych wokalistek, także i ona skierowała swoje fascynacje w stronę soulu i hip - hopu.
Znakomite połączenia tych dwóch gatunków, świetny głos, chwytliwe kompozycje to tylko niektóre składniki niewątpliwego talentu artystki. Wydawałoby się, że wejście z takim zapleczem do studia musi skutkować rewelacją na miarę Johna Legenda lub Joss Stone. Okazało się inaczej.
Po najnowszym albumie Nneki mógłbym śmiało pojechać niczym po łysej kobyle, bo i tak największego spustoszenia dokonali specjaliści od obróbki dźwięku. Zdecydowana większość utworów znajdujących się na "Soul Is Heavy" charakteryzuje się produkcją równie pstrokatą, co wieczorowy strój Lady Gagi. Przed sadystycznym potraktowaniem tej płyty broni mnie jednak świadomość, że pod względem zróżnicowania kompozycji i ich jakości, partii wokalnych i instrumentalnych "Soul Is Heavy" broni się w sposób znakomity. Zdarzają się nawet takie kawałki, jak "Valley" i "V.I.P.", gdzie naturalność dźwięku jest w miarę zachowana, w pozostałych przypadkach jednak dynamika utworów leży i kwiczy.
Nie ulega wątpliwości, że wysłanie na Syberię dźwiękowców odpowiedzialnych za "Soul Is Heavy" wydaje się jedyną właściwą karą. Ofiarą tych szalonych, produkcyjnych zabiegów padł znakomity materiał i niewykorzystany potencjał wybitnej artystki. Adresatem tej twórczości pewnie staną się głównie fani Mariah Carey, dzięki czemu sprzedaż płyt Nneki będzie miała się dobrze, a listy przebojów nadal żywić się będą byle czym. Malkontenci znowu powiedzą, że kiedyś grano lepszą muzykę i tym razem będę musiał się z nimi w stu procentach zgodzić.
Kuba Chmiel
