Czwartek

Autorowi najpewniej wysiadła synchronizacja ścieżek w programie i z miksu wyszedł klops, czyli nieziemskie bzdury. Należy zawsze od początku do końca posłuchać finalnego nagrania, najlepiej kilka razy z rzędu, zanim przedstawi się je szerszemu audytorium. Jeśli to, co słyszymy, jest jednak efektem zamierzonego działania, to doradzę twórcy, by nie tracił czasu na zabawę w nagrywanie utworów ani udawanie solówek. Lepiej skupić się na akompaniamencie ogniskowym. Być może te parę akordów podłożonych do śpiewu przy płomieniach (w lecie, nad jeziorem) wystarczy, by czerpać radość z ujmującego hobby, jakim jest trącanie strun gitary. Zyskają na tym wszyscy, a najbardziej słuchacze.

Nic się tu nie zgadza. Absolutnie nic. Pojęcie rytmu nie istnieje. Utwór wygląda jak zupełnie przypadkowe nałożenie ścieżek, z których każda jest z innego utworu. Przed autorem jeszcze dużo pracy i nauki gry. Proponuję rzetelnie wziąć się za nią jak najszybciej, bo okres pięciu lat, jaki dotychczas poświęcił, wydaje się niewykorzystany...

Pomijam kwestie muzyczne, choć ciężko je rozpatrywać w oderwaniu od brzmienia nagrania. Gdybym mógł coś doradzić, to przede wszystkim przykładanie większej wagi do nagrań, które są wysyłane do oceny. Są bowiem kwestie, które należałoby w tym nagraniu bezsprzecznie poprawić. Przede wszystkim nagrać wszystko równo i z większą odpowiedzialnością za wydobywane dźwięki, zwłaszcza w gitarze solowej. Gdyby to nagranie było odpowiednio dopracowane, to takie elementy, jak dodanie linii basu, nagranie dubla gitary rytmicznej i ustawienie jednej w kanale lewym, drugiej w prawym, wtopienie nieco solówki w aranż - spowodowałyby, że nagranie zyskałoby na jakości.