Slavery

O mały włos przegapiłbym gitarowy pojedynek na końcu tego utworu. Już miałem wyłączyć po czterech minutach nerwowego szurania po strunach i straszenia mnie klekotem stopy przez ekipę Alkoholiki, aż tu przypadkiem okazało się, że panowie mają coś więcej do przekazania i nie tylko naśladują techniczne odgłosy, ale także grają muzykę. Zakończenie kawałka wyszło więc bardzo fajnie. Właśnie w tym końcowym fragmencie słychać, że cieszycie się wspólnym graniem. Więcej takich dźwięków! Wychodzi Wam to naprawdę nieźle.

Muszę stwierdzić, że nadesłane nagranie mnie nie porwało. Wszystko zgodne z wymaganiami gatunku, lecz oprócz tej poprawności nie ma nic, co wyróżniałoby Alkoholikę na tle podobnych zespołów. Dobry warsztat gitarzystów skutecznie wspomaga solowe popisy, które nie wydają się być jedynie przerywnikiem w aranżu, lecz integralną jego częścią. Myślę, że zespół podąża zbyt pewnym i dobrze wydeptanym szlakiem, na którym niestety nic nas już nie jest w stanie zaskoczyć... Z pewnością na plus zasługuje duża doza melodyjnego grania.{B 5}