Scott Vogel (Terror)

Co do wytwórni, każda z nich ma swoje dobre i złe strony, ale mimo wszystko jestem im wdzięczny za trud włożony w promocję Terror. To wiele znaczy, niezależnie czy rozstawaliśmy się w zgodzie czy też nie. Zaś co do Century Media - myślę, że nie ma dla nas lepszego wydawcy. To samo mogę powiedzieć o Reaper Records, którzy robią nasze winyle. Świetne combo. A co do metalcore... My jesteśmy zespołem hc, zawsze tak było i będzie, i nie przejmuję się łatkami. Gramy ze wszystkimi, kiedy tylko się nas o to prosi. Nie ma to znaczenia czy to punk czy brutalny metal.

Wiesz co, nie, nie sądzę. Chciałbym by wszyscy byli otwarci na różne dźwięki i poszerzali swoje horyzonty. Jakiekolwiek ocenianie muzyki przez pryzmat innych dźwięków bądź tego, co rzekomo jest dobre lub złe, to jedno wielkie nieporozumienie. To mija się z celem wspierania undegroundowej muzyki.

Zdecydowanie ludzie. Za każdym razem kiedy tu występujemy jest coraz lepiej, a poprzeczka wisi już bardzo wysoko! Gramy tutaj kiedy tylko możemy!

Trudnyi temat. Uważam, że zmiany w składzie są czasem dobre, a czasem złe. Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Natomiast nie ma co ukrywać - są potrzebne. Gramy tak długie trasy, że niektórzy nie są w stanie temu podołać. Nie mam o to pretensji, w pewnym momencie każdy potrzebuje znaleźć dla siebie własną drogę. Zmiany w zespole to wielka strata, ale z drugiej strony, zastrzyk świeżej krwi i pomysłów. Na tą chwilę nasz skład jest najbliższy doskonałości. I tego chciałbym się trzymać!

Nazwa Terror przyszła mi na myśl w okolicach 2002 roku. Wtedy, kiedy mieliśmy zagrać koncert z  Death Treat. Nie mieliśmy wtedy szyldu, a krążąc po domu znalazłem kasetę z zapisem gigu Sheer Terror, w ten sposób zapamiętałem samą końcówkę - Terror. Tak czy owak, chodziło nam o prostą, łatwą do zapamiętania nazwę.

Słuchaj, prawda jest taka, że gdyby nie Terror pewnie miałbym długi czy coś. To dzięki Terror płacę rachunki.

Wiesz co, nie będę ściemniał. Swego czasu mocno nas nosiło i działo się wiele porąbanych rzeczy. Nawet zaprzyjaźnione kapele nie chciały z nami grać koncertów, a o trasach nie było mowy. Na całe szczęście poradziliśmy sobie z testosteronem i jak sam widzisz jest zajebiście! Poza tym - to już przeszłość. Nie lubię do niej wracać.

Przede wszystkim nie zgadzam się, że udało się nam tylko z Terror. Zarówno Donnybrook, Down to Nothing, czy No Warning są nie dość, że popularne to bardzo cenione w środowisku hc. Nie wiem jak mierzyć sukces, aczkolwiek dzięki nim jestem dumny z bycia częścią tej sceny.

Z góry dziękujemy naszym fanom i przyjaciołom za wsparcie przez te wszystkie lata. Jeszcze o tym nie rozmawialiśmy, a tak naprawdę dopiero Ty mi o tym przypomniałeś!

Stary, to naprawdę zajebisty pomysł! Póki co, nie wiemy co i czy w ogóle zrobimy, ale z pewnością weźmiemy to pod uwagę!

Hmm... Z pewnością Vinnie Paz, Title Fight, Backtrack, Take Offense, Naysayer, Dead End Path, Joel Ortiz. Dużo dobroci! Zero gówna!

Bardzo, ale to bardzo chcielibyśmy z nimi pograć, a ja sam tworzyć muzykę. Cokolwiek, po prostu. Fantastyczna ekipa, konkretny przekaz, szczere i oddane podejście do tematu. Czy to metal, hardcore czy rap - nie ważne, liczy się to, że robią dobre rzeczy.

Nie lubię oglądać się za siebie. Co było, to było. Nie mam też zamiaru rozmawiać z tymi ludźmi, głownie dlatego, że nie są częścią sceny hc. Gdyby się to jednak stało, byłoby to bardzo nieszczere i udawane. Natomiast, smutną prawdą jest to, że mam 37 lat, w ciągu roku przez 9 miesięcy jestem w trasie, a swoje rachunki opłacam z gry w zespołach hardcore. Nie mam żadnej przyszłości i gdyby ktoś pomachał mi przed oczyma tak pokaźną kwotą jak 10 kawałków, zrobiłbym to bez żalu. Nawet jeśli skazywałoby mnie to na ostracyzm.

Jestem wdzięczny Bogu, że mogłem dorastać w Buffalo. Serio. W latach 80 zobaczyłem naprawdę masę zajebistych kapel. Miewam chwile kiedy chciałbym móc się cofnąć w czasie. Z drugiej strony, scena w LA jest ciekawsza, nie wiem czy lepsza, ale obok hc mamy tam sporo dobrego rapu, co bardzo mnie cieszy. A co do powrotów - dom to dom, starzy znajomi, rodzina - lubię to, ale nie żałuję przenosin do Los Angeles.

Coś ty! (śmiech). Znudziły mi się. Aktualnie lubię Airmax 1, ACG, i Airmax Light. Uwielbiam kolor żółty i pomarańczowy. Sam nie wiem dlaczego (śmiech).

(śmiech) Pytaliśmy ich o to przed wyjazdem do Europy - ale nie zgodzili się! Co mogę robić przez resztę roku? Grać koncerty, siedzieć w busie. Robić wszystko byle tylko pozostać młodym, krzepkim i szalonym. Rutyna (śmiech). Po powrocie do Stanów w czerwcu mam zamiar skontaktować się z moim ziomalem Adamem, twoim rodakiem, w sprawie nakręcenia DVD z Polski. Będzie to najlepsza okazja by wreszcie cały świat zobaczył jak zajebiście się bawicie.

Wiesz co, tu już nawet nie chodzi o to czy jakiś festiwal jest lepszy/gorszy. Festiwale są świetne, ale mogą być również wrzodem na dupie i ostatecznie doprowadzić do ruiny. Tak było wtedy i pewnie w wielu przypadkach jest teraz. Ważne by idea była związana z hc.

S.O.S! (śmiech)